Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει τα πολιτικά κείμενα του Φώτη Τερζάκη από το 1994 ώς το 2001, διαρθρωμένα εδώ σε δύο θεματικές ενότητες, που αντιπροσωπεύουν δύο μείζονες γραμμές πολεμικής αντιπαράθεσης. Η πρώτη αφορά τις "εθνικιστικές αναβιώσεις", με ιδιαίτερη έμφαση στα ελληνικά φαινόμενα αυτού του τύπου, όπου αντικείμενο της κριτικής γίνονται είτε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα (όπως το λεγόμενο "σκοπιανό", ο πολιτικός ρόλος της Εκκλησίας, κ.ά.) είτε οι μορφές της σχετικής ρητορικής, από τη γένεση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Η δεύτερη αφορά τον λεγόμενο "νεοφιλελευθερισμό" ως τη νέα, επιθετική ανασύνταξη του καπιταλισμού της αγοράς, με όλα τα συνοδευτικά φαινόμενα στο κοινωνικό πεδίο -κοινωνικός αποκλεισμός, ρατσισμός, κρατική καταστολή, οικολογική καταστροφή και διεθνές καθεστώς κυριαρχίας.
Πρόκειται για μια μαχητική αρθρογραφία, που ασκήθηκε σε διάφορα έντυπα υπό την πίεση ιδιαίτερων "καταστάσεων ανάγκης", ξένη τόσο προς την τρέχουσα δημοσιογραφία όσο και προς την αυστηρή θεωρία. Στην πραγματικότητα, όλη η θεωρία είναι εδώ - η φιλοσοφία, η κοινωνιολογία και η κοινωνική ανθρωπολογία, η οικονομία, η ιστορία, η ψυχανάλυση, η αφηγηματολογία υπονοούνται σταθερά στο βάθος και κινητοποιούνται κάθε που ειδικές περιστάσεις απαιτούν εκβιαστικά και αιφνίδια τον φωτισμό τους. Πρόκειται, θα έλεγε κανείς, για ασκήσεις θεωρητικής ετοιμότητας υπό συνθήκες που αντιμάχονται με όλες τους τις δυνάμεις τη θεωρία. Εδώ πραγματικά η σκέψη δεν είναι ούτε πολυτέλεια ούτε ανάπαυλα, μόνο εκείνο το πενιχρό μέσο διάσωσης που, όπως είχε πει κάποιος, "αστράφτει αιφνίδια τη στιγμή του κινδύνου".
Ο Φώτης Τερζάκης γεννήθηκε το 1959 στην Πάτρα. Ίδρυσε και διηύθυνε τις εκδόσεις "Praxis" (1982-1990), ενώ υπήρξε τακτικός συνεργάτης των εκδόσεων "Πρίσμα" (1990-94). Από το 1998 σχεδιάζει και επιμελείται τη σειρά "Ιστάρ. Ανθρωπολογία της σεξουαλικότητας" στις εκδόσεις "Οξύ". Έχει εργαστεί ερευνητικά, στο πλαίσιο σεμιναρίων, σε ποικίλους τομείς των ανθρωπιστικών επιστημών. Από το 1992 συνδιοργανώνει ένα Ανεξάρτητο Θρησκειολογικό Σεμινάριο, που το 1997 οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος γραμματέας), ενώ ήταν από τους βασικούς συντάκτες του "Θρησκειολογικού Λεξικού" των εκδόσεων "Ελληνικά Γράμματα". Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και κριτικές στον περιοδικό Τύπο, συνεργάζεται δε ως βιβλιοκριτικός με τις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Καθημερινή". Έχει επίσης παρουσιάσει μεγάλο αριθμό μεταφράσεων σε συναφή πεδία. Έργα του είναι: "Τα αίματα της γλώσσας". "Έξι ποιήματα" (Όστρακα, Πάτρα 1988)· "Φύση και κοινωνία: γενεαλογία ενός τύπου συνείδησης και μιας σχέσης κυριαρχίας" (Έρασμος, 1990)· "Σημειώσεις για μιαν ανθρωπολογία της μουσικής" (Πρίσμα, 1990)· "Φιλελευθερισμός και τρομοκρατία. Πολιτικά κείμενα" (Πρίσμα, 1991)· "Οι αντίποδες του '60: πίσω από τη διφορούμενη έννοια του μεταμοντερνισμού και μέσα από τα νέα κοινωνικά κινήματα" (Πρίσμα, 1992)· "Το φάντασμα μιας δεκαετίας: κουλτούρα και εναλλακτικός πολιτισμός στη δεκαετία του 1960" (συλλ. τόμος, επιμ. με τη Σώτη Τριανταφύλλου, Δελφίνι, 1994)· "Φιλοσοφικός ρεφορμισμός. Προβλήματα διαλεκτικής και ολότητας στη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία του Jurgen Habermas" (Έρασμος, 1996)· "Η διαλεκτική επαναπροσδιορισμένη. Συμβολή στη διερεύνηση των φιλοσοφικών και ανθρωπολογικών θεμελίων μιας έννοιας" (Φιλίστωρ, 1996)· "Μελέτες για το ιερό" (Ελληνικά Γράμματα, 1997)· "Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση: τα χρώματα της σκακιέρας" (Ελληνικά Γράμματα, 1998)· "Τα ονόματα του Διονύσου. Προαναγγελίες μιας διαρκώς ματαιούμενης έλευσης" (Οξύ, 2000).
