Σε πρώτη εντύπωση φαντάζει γραφική, λαϊκή, κιτσάτη. Κοντά σ' αυτό ας προστεθεί κι ο τίτλος "πόρνη" που τόσο απλόχερα της έδωσαν οι συγκάτοικοι στην πολυκατοικία των Πετραλώνων. Αυτό είναι το ένα πορτραίτο της Βέρας. Για το άλλο, το βαθύτερο, δεν περισσεύει χρόνος, ούτε και κόπος να αναζητηθεί. Άλλωστε μ' ετικέτες επικοινωνούν οι άνθρωποι, η Βέρα θα εξαιρεθεί; Κοντά σ' αυτήν τα δυο παιδιά της, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον της, η θλίψη, η απόγνωση, οι προβληματισμοί της. Ο αφηγητής, προσωρινός ενοικιαστής στην ίδια πολυκατοικία παρατηρεί και καταγράφει. Συχνά πυκνά εμπλέκει και τα δικά του, αστεία, τραγικά, ανεξήγητα, σε πλήρη πάντως συντονισμό με όσα συμβαίνουν στο μικρόκοσμο της πολυκατοικίας των Πετραλώνων. Η εξέλιξη απρόβλεπτη και άκρως συγκλονιστική, οι ετικέτες δυστυχώς ωθούν σε επαληθεύσεις κι ο αφηγητής, που 'χει μπλεχτεί για τα καλά στην ιστορία, οφείλει να την καταγράψει ώς το τέλος.
