Σ' έναν κόσμο που μαστίζεται από αλλεπάλληλες κρίσεις: οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, και δέρνεται από φανατισμούς που δημιουργούν κλίμα φόβου, τρόμου και θανάτου, σίγουρα δε μετρούν ιδιαίτερα οι ανθρώπινες ιστορίες, ακόμα κι αν έχουν οδυνηρό χαρακτήρα.
Όμως αυτές οι ίδιες ανθρώπινες ιστορίες: της γηραιάς κυρίας Εύστρας, της αδελφής της Μαρίας, των κοριτσιών Ελεονόρας και Ηλέκτρας, του παππού Αλόνσου, του κυνηγημένου Ανδρέα, του πρόσφυγα Περίανδρου, κι άλλες ακόμα, είναι εκείνες που συνθέτουν με τον μύθο τους τον καμβά των Τοπίων της ζωής, δίνοντας με την πολυχρωμία τους την τρέχουσα περιπέτεια του σήμερα. Είτε έχουν είτε δεν έχουν άμεση σχέση με τη δεδομένη πραγματικότητα, εντούτοις, απ' αυτήν προέρχονται, κι αυτή διαμορφώνουν με τις εξελίξεις τους.
