Μια ιστορία για τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσουν τα προσωπικά μας οικοσυστήματα. Για γονείς που θέλουν το καλό των παιδιών τους, όμως εμποδίζονται από τις προκαταλήψεις τους. Η Λίλα και η Νεφέλη έρχονται από τέτοια σπίτια. Η Νεφέλη έχει παραπανίσια κιλά και μια κοσμική γυναίκα για μητέρα, που θεωρεί το πάχος αναπηρία. Η Λίλα, με μια μάνα θρησκόληπτη και εκδικητική, ψάχνει προστασία στους άντρες. Η Άννα και ο Ίκαρος, αδέλφια όχι από το ίδιο αίμα αλλά από κοινά βιώματα, μπλέκονται στη ζωή των κοριτσιών. Η φιλία, στην περίπτωσή τους, επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι κατεστραμμένοι ψυχισμοί σε συνθήκες αποδοχής γιατρεύονται και ανθίζουν.
Ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται σε κλειστά δωμάτια, όμως ανοιγοκλείνει τα παράθυρα που κοιτούν την κοινωνία, τους θεσμούς, την εξουσία. Μέσα και έξω από τα δωμάτια αυτά, σκοντάφτουμε στη σχέση που έχουν με το σώμα τα νέα κορίτσια, στον φυλετικό ρατσισμό και στον ρατσισμό της εικόνας, σε άντρες κακοποιητικούς αλλά και σε άντρες τρυφερούς.
Στο τέλος μπορεί να υποψιαστούμε πως δεν φέρνει πάντα η «τέλεια ζωή» την ευτυχία. Μερικές φορές τα τραύματα τα καταφέρνουν
Η Ελισάβετ Παπαδοπούλου γενήθηκε στο Διδυμότειχο το 1965. Σπούδασε στην Κομοτηνή. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τη δικηγορία, την οποία εγκατέλειψε για να γίνει δικαστής. Παραιτήθηκε ύστερα από 6 χρόνια. Εργάζεται στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
