Οι "Φοίνισσαι", η εκτενέστερη από τις σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη, περιγράφουν τις ολέθριες συνέπειες της άφιξης του Πολυνείκη στη Θήβα, με σκοπό να απαιτήσει από τον αδελφό του Ετεοκλή το μερίδιο της εξουσίας που δικαιούται. Η επαπειλούμενη καταστροφή της πόλης αποφεύγεται με τη θυσία του Μενοικέα, του γιου του Κρέοντα, αλλά τα δύο αδέλφια αποφασίζουν να λύσουν τις διαφορές τους σε μονομαχία. Η δραματική έκβαση της μονομαχίας σφραγίζει τη μοίρα της Ιοκάστης, ενώ ο Οιδίποδας οδηγείται στην εξορία ως πρόξενος των συμφορών.
Οι "Φοίνισσαι" συγγενεύουν θεματικά με την τραγωδία "Επτά επί Θήβας" του Αισχύλου, και η συγκριτική ανάγνωση των δύο έργων προσφέρεται για τη μελέτη του ξεχωριστού ύφους που υιοθετούν οι δύο μεγάλοι τραγικοί, καθώς και του τρόπου που πραγματεύεται ο καθένας το μύθο.
