Για το δίκιο που χάθηκε. Άνθρωποι που ακόμα κι όταν συμβιβάζονται με το χαμένο τους δίκιο, στο βάθος εξοργίζονται. Για τις ευκαιρίες, τις δυνατότητες που η ζωή έμοιαζε να χαρίζει απλόχερα, μα στην πραγματικότητα είχε εξαρχής υπονομεύσει. Άραγε ποιος είναι σε θέση να διακρίνει; Πόσο άδικο μπορεί να υπάρξει σ' ένα ισχυρό δίκιο, πόσο δίκιο στο άδικο;
"Η μάνα μαs τον αδίκησε που του φερόταν σαν να 'τανε βλαμμένοs. Εκείνου του έφταιγε που δεν τον έκανε ψηλό. Αν κι ήταν το πρώτο βιολί στη Λυρική, η σοπράνο δεν του 'ριχνε ούτε ματιά. Παραλίγο να τη σκοτώσει."
"Ο πατέραs μου μ' έμαθε να είμαι τίμιοs. Έτσι μεγάλωσα κι εγώ τον δικό σου πατέρα, του 'λεγα πωs οι έσχατοι έσονται πρώτοι.
Αλλά εσύ, αγόρι μου, κρίμα είσαι... γιατί οι έσχατοι έσχατοι θα 'ναι κι εδώ και παντού, τώρα και στον αιώνα τον άπαντα".
"Ο πιο πιστόs σύζυγοs του κόσμου. Εξήντα χρόνια γάμου και, μετά το θάνατό του, βρήκα ένα τόσο δα τσαλακωμένο γραμματάκι στην τσέπη του, ερωτικό... ούτε καταλάβαινα τι ακριβώς της έγραφε... μισά ελληνικά μισά γερμανικά."
H Χρύσα Σπηλιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση. Πρωτοπαρουσιάστηκε ως θεατρική συγγραφέας με το "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;", που ανέβηκε το 1997 στο Αμόρε-Θέατρο του Νότου και έχει παιχτεί σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, όπως επίσης και στην ομογένεια της Αστόρια στη Νέα Υόρκη. Το 2004 το έργο εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου στην Κροατία και έχει μεταφραστεί σε έξι γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά, πορτογαλικά και κροατικά). Άλλα έργα της που έχουν παρουσιαστεί σε θεατρικές σκηνές είναι το "Σκοτσέζικο Ντους", το "Αγκά-σφι και φι" και ο μονόλογος "Με διαφορά στήθους". Το τελευταίο της έργο, "Φωτιά και νερό", ανέβηκε στο θέατρο Άλμα το 2008. Το "Χαμένο δίκιο" είναι η πρώτη της συλλογή διηγημάτων.
Μη Διαθέσιμο
