"H φαντασιωτική παράσταση "Xτυπούν ένα παιδί ομολογείται με εκπληκτική συχνότητα από άτομα τα οποία εξ αιτίας κάποιας υστερίας ή κάποιας ψυχαναγκαστικής νεύρωσης κατέφυγαν στην αναλυτική θεραπευτική αγωγή. Είναι όλως πιθανόν ότι ακόμη συχνότερα υφίσταται σε άλλα [άτομα] τα οποία δεν εξαναγκάσθηκαν προς την λήψη αυτής της απόφασης από κάποια εκδηλωμένη ασθένεια.
Με αυτήν την φαντασίωση είναι συνδεδεμένα συναισθήματα τέρψης, εξ αιτίας των οποίων η ίδια έχει αναπαραχθεί αμέτρητες φορές ή συνεχίζει ακόμη να αναπαράγεται. Στο αποκορύφωμα της παρισταμένης κατάστασης ενισχύεται σχεδόν κατά κανόνα μία αυνανιστική ικανοποίηση (ήτοι μέσω της χρήσης των γεννητικών οργάνων), αρχικώς με την βούληση του ατόμου ενώ αργότερα με ψυχαναγκαστικό χαρακτήρα, παρά την εναντίωσή του.
Η ομολογία της φαντασίωσης αυτής πραγματοποιείται πολύ διστακτικά, η ανάμνηση της πρώτης της εκδήλωσης είναι ασταθής, ενώ στην αναλυτική θεραπευτική αγωγή του αντικειμένου αυτού προβάλλεται μία σαφής αντίσταση· εν προκειμένω εγείρεται ντροπή και συνείδηση ενοχής, ίσως με μεγαλύτερη ισχύ απ' ό,τι σε παρόμοιες γνωστοποιήσεις σχετικά με την ανάμνηση της έναρξης του σεξουαλικού βίου...".
Ο πατέρας της ψυχανάλυσης γεννήθηκε το 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε ιατρική στη Βιέννη. Μαθητής του περίφημου Γάλλου νευρολόγου Σαρκό στη Σαλπερτιέρ (1885-86), επιστρέφει στη Βιέννη και αρχίζει να ασκεί το επάγγελμά του σε συνεργασία με τον Μπρόιερ (1895-1897), χρησιμοποιώντας την ύπνωση για τη διερεύνηση του ψυχικού κόσμου των ασθενών του. Η θεμελίωση της θεωρίας του για τις ψυχικές παθήσεις και την τεχνική της ψυχανάλυσης συναντά την εχθρότητα όλου του ιατρικού κατεστημένου. Ωστόσο η πελατεία του πληθαίνει καθημερινά και βρίσκει οπαδούς στη νεώτερη γενιά ιατρών. Το 1938, μετά την κατάληψη της Αυστρίας απ' τους ναζιστές, καταφεύγει στο Λονδίνο με την κόρη του Άννα. Υποφέρει από καρκίνο του λάρυγγα. Ενώ εργάζεται πάνω σε μια ψυχαναλυτική μελέτη για τον "Χίτλερ και το Ναζισμό", μια προσβολή τον ρίχνει καταγής και εκπνέει τη νύχτα της 23ης προς την 24η Σεπτεμβρίου 1939. Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: "Μελέτες για την υστερία", 1895, "Η ερμηνεία των ονείρων", 1900, "Μελέτη για τα όνειρα", 1901,"Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής", 1901, "Τρία δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας", 1903, "Τοτέμ και ταμπού", 1913, "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση", 1916, "Το εγώ και το εκείνο", 1923, "Νεύρωση και ψύχωση", 1924, "Αναστολές, συμπτώματα και άγχος", 1926, "Η αρρώστια του πολιτισμού", 1930, "Η γυναικεία σεξουαλικότητα", 1931, "Σχόλιο για τον αντισημιτισμό", 1938, "Ο Μωυσής και ο μονοθεϊσμός", 1939.
Μη Διαθέσιμο
