Τα σπίτια τους έχουν πολλά μικρά δωμάτια, ένα για τον καθένα, με κρεβάτι και παράθυρο κι ένα μικρό κουτί στον τοίχο που το λένε «ντουλάπα». Στη μέση του σπιτιού υπάρχει μια αλάνα που λέγεται «σαλόνι» κι εκεί δεν κοιμάται κανείς. Για να βγεις κάτω στον δρόμο, έχει κάτι ψηλές και βαρετές σκάλες – ή πρέπει να μπεις σε κείνο το τρομακτικό κουτί που λέγεται «ασανσέρ». Και φυσικά αν σε πετύχει ο γείτονας στο ασανσέρ γίνεται φασαρία επειδή είσαι σκυλί και δεν επιτρέπεται. Τα παιδιά της οικογένειας, που μας κατέβαζαν για βόλτα, μας υπερασπίζονταν, εμείς κουνούσαμε τις ουρές και δίναμε όσο πιο πολύ χεράκι μπορούσαμε, αλλά παρά τις προσπάθειες κανένας στην πολυκατοικία δεν μας χώνευε. Η ευγένεια, σκεφτόμουν, είναι κι αυτή μια απάτη. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Πώς φαίνεται άραγε ο κόσμος μέσα από τα μάτια του ξένου, του άλλου, του σκύλου; Οι αξίες και οι σκέψεις, που μεταφράζονται συχνά σε πράξεις, δεν είναι ενιαίες για όλους, όπως αυτάρεσκα θεωρούμε ως κυρίαρχοι της φύσης και της ζωής. Η βεβαιότητα για το σωστό και το λάθος μεταφράζεται συχνά σε σκληρότητα, και δεν αρκούν οι καλές προθέσεις. Τα σκυλιά, τα πουλιά, ακόμα και τα δέντρα (ιδίως αυτά), μπορεί να έχουν άλλη άποψη για τη ζωή – πόσο μάλλον οι ξένοι, οι μοναχικοί, οι ανέστιοι. Όμως όλοι έχουν δικαίωμα στην ελπίδα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για το κάθε πλάσμα.
Μια περιπλάνηση, μια Οδύσσεια σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής μέσα από δοκιμασίες και περιπέτειες, που οδηγούν στην αυτογνωσία – και τελικά πίσω σε μια παράξενη Ιθάκη. Η καλύτερη ζωή είναι αυτή που ονειρεύονται οι πρωταγωνιστές του Ψεύτη Παράδεισου, αλλά η αληθινή ζωή είναι αυτή που μαθαίνουν στην πορεία.
Η Θεοφανώ Καλογιάννη γεννήθηκε το 1967 στη Θεσσαλονίκη. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στη Σουηδία και τα εφηβικά της στη Λήμνο. Σπούδασε συντήρηση έργων τέχνης, αγγλική φιλολογία, μελέτησε βυζαντινή μουσική και παλαιογραφία.
Το πρώτο βιβλίο της, "Ο θάνατος του ιππότη Τσελάνο", εκδόθηκε από την Εστία το 1988 και τιμήθηκε με το βραβείο Κ. Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1992). Το δεύτερο βιβλίο της, "Ιστορίες από τις Γραφές", κυκλοφόρησε το 2001 από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Το 2004 κυκλοφόρησε από την Εστία το τρίτο της βιβλίο με τον τίτλο "Άνοιξον", το οποίο γράφτηκε για την ομώνυμη παράσταση που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Οκτώβριο του 2003. Το 2004 κυκλοφόρησε το τέταρτο βιβλίο της από την Εστία με τίτλο "Ο κήπος με τα γκρι". Συνεργάστηκε στους συλλογικούς τόμους "Η Αθήνα τη νύχτα" (Περίπλους, 2002) και "Πέντε ζωγράφοι αναζητούν συγγραφέα" (Γκαλερί Ζουμπουλάκη - Εκδόσεις Πατάκη, 2003). Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και τον περιοδικό Τύπο. Έχει μεταφράσει λογοτεχνία από τα σουηδικά, τα νορβηγικά και τα αγγλικά. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
