Ο Ε. Κριαράς γεννήθηκε στον Πειραιά (1906). Τελείωσε το γυμνάσιο στα Χανιά (1924). Σπούδασε φιλολογία (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1924-29), βυζαντινή φιλολογία, νοελληνική φιλολογία και συγκριτική γραμματολογία (Πανεπιστήμιο Μονάχου, 1930 και Πανεπιστήμιο Παρισιού, 1938-39 και 1945-48). Διδάκτορας το 1938. Επιστημονικός συνεργάτης του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών (1930-39) και διευθυντής του Αρχείου (1939-50). Τότε διορίζεται τακτικός καθηγητής μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Κοσμήτορας Φιλοσοφικής Σχολής (1954-55). Απολύεται από τη Χούντα (1968). Καλλιέργησε τη μεσαιωνική και τη νεοελληνική φιλολογία και γλώσσα και αγωνίστηκε για την επικράτηση της δημοτικής. Πρόεδρος εικοσαμελούς επιτροπής που μεταγλώττισε τους δικαστικούς κώδικες· πρόεδρος επιτροπής που πρότεινε το είδος μονοτονικού που εφαρμόζεται. Συγκρότησε "Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας" (τόμοι 14 έως τώρα) και "Λεξικό της δημοτικής". Δημοσίευσε και πολλές μελέτες για τη μεσαιωνική και νέα ελληνική γλώσσα και φιλολογία. Διεθνή βραβεία (Herderpreis και της Association des etudes grecques) για το Μεσαιωνικό Λεξικό του. Τέσσερα ελληνικά παράσημα (τελευταία: Ταξιάρχης τάγματος τιμής). Επίσης είναι ιππότης της Λεγεώνας της τιμής (Γαλλία) και Commendatore in merito (Ιταλία). Έλαβε μέρος στην αντίσταση και κρατήθηκε στο Χαϊδάρι επί μήνες έως το Σεπτέμβριο του 1944.
