Τα κείμενα που συγκροτούν αυτό το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από διοικητικά χρονογραφήματα και κάτι λιγότερο από επιστημονικές πραγματείες. Προσπαθούν να αποτυπώσουν το διοικητικό γίγνεσθαι τη στιγμή που γράφτηκαν αλλά, ταυτόχρονα, υπακούουν σε σταθερές αξίες και συγκεκριμένα επιστημολογικά σημεία αναφοράς.
Τα κείμενα αυτά έχουν ως σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τον αναγνώστη σε σχέση με την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης των τρόπων οργάνωσης και λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Δευτερευόντως, να συμβάλουν στον επιστημονικό διάλογο για την πολύπαθη διοικητική επιστήμη - το υβρίδιο που συγκροτείται με ωδίνες μέσα στην κρίση, ενώ προσπαθεί να την ερμηνεύσει.
Τα κείμενα αυτά δεν θα είχαν, ωστόσο, γραφτεί, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση που, δυστυχώς, είναι ακόμη παρούσα. Η ελληνική κρίση κατανοείται ως κρίση ενός μοντέλου διακυβέρνησης, του πελατειακού κρατισμού. Στη θέση του, το βιβλίο προτείνει μια άλλη διοίκηση που μπορεί να ενσωματώνει τις τάσεις και τις καλές πρακτικές άλλων διακυβερνήσεων έχοντας ως κώδικα αποκρυπτογράφησης και κατανόησής τους την ελληνικότητα. Όχι τη χυδαία της εκδοχή που επέβαλε η πολιτική φαυλότητα και το ρουσφέτι, αλλά εκείνη που προκύπτει μέσα από τον αναστοχασμό του αγώνα των μαχόμενων Ελλήνων μέσα κι έξω από την πατρίδα.
Στο "Διοικώντας (σ)την κρίση" αναπτύσσεται, επίσης, μια ανάλυση του πελατειακού κράτους στη βάση μιας συστημικής μεθόδου η οποία αναδείχνει τις πολλαπλές του όψεις, πέραν των ρουσφετολογικών προσλήψεων. Με βάση την διαφορετική μεθοδολογία ανάλυσης και ερμηνείας του πελατειακού κράτους εκτίθενται προτάσεις για αλλαγές στην παραγωγή του νομοθετικού έργου, στην οργάνωση της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης, στην ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου, στην σύνδεση του προϋπολογισμού με αποτελέσματα και στην αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε Νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε τη διδακτορική του διατριβή στην Κοινωνιολογία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld (Γερμανία).
Εργάζεται από το 1989 ως Καθηγητής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και από το 1991 ως Ειδικός Επιστήμονας για θέματα απλούστευσης διαδικασιών και νομοθεσίας στο Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.
Είναι εμπειρογνώμονας του ΟΟΣΑ, εθνικός εκπρόσωπος στον ίδιο Οργανισμό και Πρόεδρος της Ομάδας Εργασίας του ΟΟΣΑ για την Κανονιστική Διακυβέρνηση στη Ν.Α. Ευρώπη. Είναι μέλος της Ομάδας Mandelkern και του Δικτύου Ευρωπαίων Εμπειρογνωμόνων για την Καλύτερη Νομοθέτηση.
Το 2003 τιμήθηκε από την Αμερικανική Εταιρεία Διοικητικής Επιστήμης με το βραβείο "Peter Boorsma" για τις πολυτετείς προσπάθειές του για την ενίσχυση της αριστείας στη διοικητική θεωρία και πρακτική.
Έχει δημοσιεύσει (στην ελληνική, αγγλική και γερμανική γλώσσα) τέσσερις μονογραφίες, σαράντα μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και πάνω από εκατό άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο.
