Μια γέφυρα, ένα αποξηραμένο ποτάμι σε ένα έρημο τοπίο, το φυλάκιο ενός σκοπού, ένας δρόμος που χάνεται στον ορίζοντα, ένας έμπορος που σκέφτεται τον κόσμο, ένας γέρος, ένα μικρό παιδί και η αναμονή. Τίποτε δεν κινείται.
Είμαστε στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια του πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση. Ο γέρος άντρας πηγαίνει να ανακοινώσει στο γιο του που δουλεύει στα ορυχεία, τον πατέρα του μικρού, ότι στο χωριό τους σκοτώθηκαν όλοι σε ένα βομβαρδισμό.
Μιλάει, σκέφτεται: μια κόλαση από αναμνήσεις, προσδοκίες,
τύψεις, εικασίες, υποψίες…
Ένας γυμνός λόγος που μιλάει για τον πόνο, τη μοναξιά
και το φόβο τού να μη σ'' ακούει κανείς.
Ο Ατίκ Ραχίμι είναι Αφγανός. Γεννήθηκε το 1962 στην Καμπούλ, τελείωσε το γαλλοαφγανικό λύκειο Εστικλάλ και σπούδασε λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο. Το 1984, ο πόλεμος τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να καταφύγει στο Πακιστάν. Στη συνέχεια πήγε στη Γαλλία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Εκεί, στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, έκανε το διδακτορικό του στην οπτικοακουστική επικοινωνία. Σήμερα ζει στο Παρίσι και σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ. Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα "Στάχτες και χώμα" έγινε δεκτό με θερμές κριτικές στη Γαλλία, αμέσως μόλις κυκλοφόρησε. Τα δικαιώματά του έχουν πουληθεί σε 23 χώρες. Το 2004 διασκευάστηκε και γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία, η οποία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Καννών. Το δεύτερο βιβλίο του, "Η πέτρα της υπομονής", που έχει χαρακτηριστεί ένα μικρό αριστούργημα της τέχνης, τιμήθηκε το 2008 με το Goncourt, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας.
