Η ανά χείρας μονογραφία διερευνά τη συντακτική δομή των δευτερευουσών επιρρηματικών προτάσεων -εξαιρουμένων των υποθετικών- των ελληνικών μη λογοτεχνικών παπύρων από το 31 π.Χ. έως το 800 μ.Χ. Αντικείμενο της έρευνας αποτέλεσε ένα σώμα περίπου 55.000 παπυρικών εγγράφων και 15.000 οστράκων. Η μελέτη περιλαμβάνει την εισαγωγή, το κύριο μέρος, τις γενικές παρατηρήσεις, το επίμετρο και τη βιβλιογραφία. Οι γενικές παρατηρήσεις διαλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη σύγκριση της δομής των επιρρηματικών προτάσεων στους παπύρους της αυτοκρατορικής και της πρώιμης αραβικής εποχής με αυτή της κλασικής και της ελληνιστικής εποχής. Επιπλέον συγκρίνονται τα εν λόγω συντακτικά φαινόμενα στην υπό εξέταση περίοδο με αυτά στη γλώσσα των ελληνικών επιγραφών και της Καινής Διαθήκης, προκειμένου η μελέτη να καταλήξει σε συμπεράσματα για το αν οι παρατηρούμενες αποκλίσεις οφείλονται σε άγνοια των (συγ)γραφέων ή αποτελούν εκφάνσεις γενικότερων γλωσσικών εξελίξεων της εποχής.
