[...] Η παρούσα μελέτη του Miles gloriosus αποσκοπεί κατ' αρχάς να καταστήσει γνωστό στο ελληνικό κοινό ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Πλαύτου και της Ρωμαϊκής Κωμωδίας. Παράλληλα επιχειρεί να αναδείξει το αυθεντικό ταλέντο και την ευφυΐα του κορυφαίου Ρωμαίου κωμωδιογράφου, καθώς και την υψηλή ποιότητα του ιδιότυπου ρωμαϊκού θεάτρου. Η μετάφραση του κειμένου είναι η πρώτη που δημοσιεύεται στην ελληνική γλώσσα.
Το πρώτο μέρος της μελέτης προσφέρει μια εκτενή εισαγωγή στο ρωμαϊκό θέατρο και τη Ρωμαϊκή Κωμωδία. Σημαντικό τμήμα είναι αφιερωμένο στη δομή, στη διάρθρωση της πλοκής, στα πρόσωπα, στους χαρακτήρες και στη θεατρική διάσταση του Miles gloriosus. Η εισαγωγή περιλαμβάνει επίσης και πιο εξειδικευμένες σύντομες ενότητες σχετικά με το μέτρο και τη χειρόγραφη παράδοση των κωμωδιών του Πλαύτου. Το δεύτερο τμήμα του βιβλίου ανήκει στο έργο καθαυτό. Πρωτότυπο κείμενο και μετάφραση παρατίθενται αντικριστά, ενώ το κείμενο της μετάφρασης έχει εμπλουτισθεί από μια σειρά πρόσθετων πληροφοριών εντός παρενθέσεων εν είδει "σκηνοθετικών οδηγιών".
Το κείμενο ακολουθεί την έκδοση του Lindsay στη σειρά των στερεότυπων κειμένων της Οξφόρδης (Oxford Classical Texts) και συνοδεύεται από το κριτικό υπόμνημα του Lindsay. Προτάσεις διαφορετικών γραφών σε προβληματικά σημεία συζητούνται αναλυτικά στο ερμηνευτικό υπόμνημα, το οποίο καταλαμβάνει το τρίτο μέρος του τόμου.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Τίτος Μάκκιος (ή Μάκκος) Πλαύτος γεννήθηκε γύρω στα 250 π.Χ. στην ουμβρική πόλη Σαρσίνα. Νεαρός πήγε στη Ρώμη, όπου εργάστηκε στο θέατρο. Για ένα διάστημα έκανε τον έμπορο με τις οικονομίες που είχε μαζέψει, χωρίς επιτυχία όμως, γι' αυτό κι αναγκάστηκε να πιάσει δουλειά σ' ένα φούρνο -δούλευε το βαρύ χερόμυλο. Εκεί, στις ελεύθερες ώρες του, έγραψε τρεις κωμωδίες, που, καθώς φαίνεται, είχαν μεγάλη επιτυχία, ώστε γρήγορα παράτησε το ψωμάδικο κι αφιερώθηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων. Πέθανε δοξασμένος στη Ρώμη το 184 π.Χ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, του αποδίδονται 130 κωμωδίες, αλλά οι αναμφίβολα γνήσιες είναι 21. Από αυτές σώζονται οι 20. Η διαφορά αυτή των αριθμών σίγουρα οφείλεται στη μεγάλη δημοτικότητα του Πλαύτου στα μεταγενέστερα χρόνια -κωμωδίες του ανεβάζονταν και στην εποχή του Διοκλητιανού. Έτσι οι διάφοροι μιμητές ή θεατρικοί συγγραφείς, χρησιμοποιώντας τ' όνομά του, εξασφάλιζαν μ' αυτόν τον τρόπο, το ενδιαφέρον του κοινού προκαταβολικά. Οπωσδήποτε όμως πρέπει να θεωρήσουμε ότι η δραματική παραγωγή του Πλαύτου είναι αρκετά μεγαλύτερη από τη σωζόμενη. Ασχολήθηκε αποκλειστικά με το είδος Fabula Palliata, τη λατινική δηλαδή διασκευή ελληνικών έργων. Δανείζεται τα θέματά του -πλοκές, πρόσωπα, καταστάσεις- από την πλούσια παραγωγή της "Νέας Κωμωδίας", βασικά από το Μένανδρο, το Φιλήμονα και το Δίφιλο. Όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα της τέχνης του είναι ελληνικά, ο αστικός και λαϊκός κόσμος της ελληνικής δραματουργίας της εποχής: ο πονηρός δούλος, ο παράσιτος, ο καυχησιάρης, ο μαστρωπός, ο δολοπλόκος, ο στριμμένος ή καλοσυνάτος γέρος, οι δειλοί ή κακομαθημένοι νέοι, οι εταίρες κλπ.
