Ήταν το 1956. Εικοστή Τρίτη προς εικοστή Τετάρτη Αυγούστου. Ο ήλιος με το που πρόβαλε, ξαφνιάστηκε. Κοντοστάθηκε να δει.Τι ήταν αυτό! Εκατοντάδες παλικάρια έβγαιναν, έβγαιναν... Της μισητής αιχμαλωσίας τα κουρέλια φόραγαν... κι έσκυβαν και φιλούσαν το άγιο χώμα της πατρίδας τους.
Στο βιβλίο της Κατερίνας Μπουραντά ψυχογραφία, ηθογραφία και ιστορικά γεγονότα συμπλέκονται αναπόσπαστα μέσα σε μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία.
