...
σε έναν στίχο
του Ελύτη
ξαπλωμένη
πέτρα το κορμί
και η ψυχή ατσάλι
τα έρημα λόγια
αναμένει
μα μόνο τ' όνειρο
να κοιμηθεί
δε θέλει
παρόλο που μετρά
χιλιάδες βέλη
...
άμμος ψιλή
στου χρόνου την κλεψύδρα
με τη σιωπή
συνομιλεί
και προσπαθεί
τ' όνειρο να πείσει
πως ήρθε η ώρα
το σπαθί ν' αφήσει.