«Χρήση»; «Κατάχρηση»; «Αλκοολισμός»; «Τυπικός χρήστης» ή «προβληματικός»; Υπάρχουν όρια και πώς καθορίζονται; Γιατί, ενώ το αλκοόλ ανήκει στις ψυχοτρόπες, εξαρτησιογόνες ουσίες, η χρήση του είναι κοινωνικά αποδεκτή; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη χρήση αλκοόλ και στη χρήση ναρκωτικών;
Οποιαδήποτε προσπάθεια απάντησης των παραπάνω ερωτημάτων στερούμενη της διαλεκτικής-υλιστικής μεθοδολογίας θα οδηγούσε σε αδιέξοδο. H αστική προσέγγιση αντιμετωπίζει το ζήτημα υπερτονίζοντας κάθε φορά συγκεκριμένες πλευρές του πολυπαραγοντικού αυτού κοινωνικού φαινομένου. Έτσι, καταλήγει στην ερμηνεία του πότε με όρους ιατρικού προβλήματος, ατομικής ή κοινωνικής ψυχοπαθολογίας και πότε σε αποστεωμένες ποσοτικοποιήσεις, που είτε μεγεθύνουν είτε υποβαθμίζουν το ζήτημα, προσπερνώντας εν τέλει την ουσιαστική και ολοκληρωμένη προσέγγιση του φαινομένου.
Για το ΚΚΕ, τα αίτια της κοινωνικής χρήσης αλκοόλ και τα αίτια ανάπτυξης προβληματικής σχέσης με αυτό ερμηνεύονται παίρνοντας υπόψη όλους τους ιστορικά διαμορφωμένους κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς, βιολογικούς, ψυχολογικούς παράγοντες που συντελούν ταυτόχρονα στην εμφάνισή τους, με καθοριστική τη διαλεκτική τους σχέση με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, τις σχέσεις παραγωγής. Ο πυρήνας της ανάλυσής μας ξεκινά από τη θέση που πρέπει να κατέχει ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον, ως παραγωγός του κοινωνικού πλούτου, δηλαδή στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής.
Η παρούσα έκδοση μελετά το φαινόμενο της χρήσης και εξάρτησης από το αλκοόλ στην ιστορική και κοινωνική του διάσταση, ενώ παράλληλα παρουσιάζει τη διεθνή και εγχώρια πείρα. Ακόμα, επιχειρείται μια πρώτη κριτική αποτίμηση των προσπαθειών της ΕΣΣΔ να περιορίσει το οξυμένο πρόβλημα που αντιμετώπιζε, συγκριτικά προς άλλες αντίστοιχες ιστορικές προσπάθειες αστικών κρατών, π.χ., ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ. Τέλος, η έκδοση προβάλει το πλαίσιο αιτημάτων του ΚΚΕ για όλο το φάσμα της πρόληψης, της θεραπείας και της κοινωνικής επανένταξης.
