"Καθετί σ' αυτό το βιβλίο είναι μυθιστορηματικό και καθετί είναι αλήθεια. Έχω προσπαθήσει μέσω της λογοτεχνικής δημιουργίας να αποδώσω τη γενική σημασία και το ανθρώπινο περιεχόμενο μιας προσωπικής εμπειρίας".
Σ' αυτό το μυθιστόρημα δεν υπάρχει ήρωας εκτός αν η φυλακή, αυτή η τρομερή μηχανή, είναι ο ήρωας. Αναφέρεται σ' όλους τους ανθρώπους που συντρίβονται σ' αυτή τη σκοτεινή γωνιά της κοινωνίας. Η εξαιρετική αισθητική και οι πνευματικές ιδιότητες αυτού του μυθιστορήματος δε χάνουν σε τίποτα απ' το γεγονός ότι είναι λογοτεχνία διαμαρτυρίας, πολύ αποκαλυπτική και για τα σημερινά προβλήματα. Λίγο πριν πεθάνει ο Σερζ έγραφε ότι τίποτα δεν έχει γίνει για το πρόβλημα του εγκλήματος και των φυλακών από την εποχή που ξεσηκώθηκε ο Βίκτωρ Ουγκώ. Πολύ λίγα έχουν αλλάξει από τότε.
