Δίψα6
Με τα χείλη στεγνά και σκασμένα από τη δίψα
περπατώ αργά βήμα το βήμα,
μέχρι το υδραγωγείο,
εκατό μέτρα από τη φυλακή
μεσημέρι Τετάρτης 3 του Μάη του 1967.
Ζητάω νερό από τον φρουρό.
Μου δίνει ένα σκουριασμένο κύπελλο μισογεμάτογια
όλες τις ημερήσιες χρήσεις.
Το πιάνω με τις απαλάμες,
το ακουμπώ στα χείλη,
μυρίζει πετρέλαιο, το πίνω όλο.
Το λαρύγγι τσούζει.
