∆εν θα βάλω τελεία·
θ’ αφήσω τις προτάσεις να χορεύουν ελεύθερα, να αιωρούνται
σαν προσευχές που ταξιδεύουν ως τον ουρανό
ή δρόµους που λιώνουν στην άκρη του ορίζοντα.
Τις σκέψεις µου που κάποτε έγραψα
µε γράµµατα αµφίβολα και χαρτιά όλο αναβολές
θα ξεδιπλώσω άφοβα αυτή τη φορά
αφού η ιστορία αυτή τώρα αρχίζει
θα έχει παύσεις, ίσως µικρά διαλείµµατα
αλλά θα γράφεται συνέχεια.
Κι εγώ
µε πυξίδα τις λέξεις µου και µελάνι την πίστη µου
θα ντύνω τις γυµνές σελίδες µε αυτά που δίσταζα
αλλά τώρα πια τολµώ!
