Ερωτικές καταστάσεις, παιχνίδια, άγχη, ματαιώσεις, αφελείς υπολογισμοί, ταπεινώσεις, χαρούμενες και δακρυσμένες απολαύσεις... Το κομψό και υπαινικτικό του ύφος μάς απελευθερώνει από την αγωνία που τόσο συχνά συνοδεύει τον έρωτα. Ένα μικρό αριστούργημα, όπου το σεξ είναι ταυτόχρονα γνώση και καλή λογοτεχνία.
Maria Dols, "Ajoblanco"
Ένα αριστούργημα... Μακριά από φαντάσματα και νευρώσεις, το "Εγκώμιο" ζητάει να μάθει σε όσους το διαβάζουν την αλήθεια της ζωής. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα μύησης, που θα ήταν ευχής έργο να προσφέρεται στους νέους και των δύο φύλων μόλις φτάνουν στις μαγεμένες και αγγχωτικές όχθες της σεξουαλικότητας... ένα λουτρό ευδαιμονίας.
Pierre Lepape, "Le Monde"

"Stephen Vizinzey: ένα όνομα δύσκολο να το γράψει ή να το προφέρει κανείς, αλλά που αξίζει τον κόπο, διότι είναι ένας κορυφαίος της εποχής μας" (Epoca). Ο Στήβεν Βιζίνσεϋ γεννήθηκε στην Ουγγαρία το 1933. Νωρίς έχασε τον πατέρα του, που δολοφονήθηκε από τους ναζί. Αφού αγωνίστηκε στο πλευρό των ούγγρων επαναστατών ενάντια στους Σοβιετικούς το 1956, διέφυγε στη Δύση, μη γνωρίζοντας πάνω από πενήντα αγγλικές λέξεις. Σήμερα θεωρείται ένας από εκείνους τους ξένους συγγραφείς, όπως ο Κόνραντ ή ο Ναμπόκοφ, που μπορούν "να μάθουν τους άγγλους να γράφουν αγγλικά" (Anthony Burgess). Ο ίδιος έμαθε τη γλώσσα γράφοντας σενάρια για το Εθνικό Συμβούλιο Κινηματογράφου του Καναδά. Στη συνέχεια διηύθυνε το λογοτεχνικό και πολιτικό περιοδικό Exchange και συνεργάστηκε με το CBS/Radio Canada ως συγγραφέας και παραγωγός. Αφού έζησε στο Μόντρεαλ, το Τορόντο και τη Νέα Υόρκη, εγκαταστάθηκε μόνιμα στον Λονδίνο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, το "Εγκώμιον ωρίμων γυναικών" (In praise of older women), πρωτοκυκλοφόρησε το 1966 με δικά του έξοδα και χωρίς καμιά επιτυχία, ώσπου ο Graham Greene, ενθουσιασμένος φρόντισε να το αναλάβει ένας μεγάλος άγγλος εκδότης. Ήταν η αρχή μιας λαμπρής σταδιοδρομίας, που συνεχίστηκε με άλλα δύο μυθιστορήματα ("An innocent millionaire" και "Wishes") και δύο συλλογές δοκιμίων ("The rules of chaos" και "Truth and lies in literature"), καθιερώνοντας διεθνώς τον Βιζίνσεϋ ως πρώτου μεγέθους συγγραφέα και κριτικό.