Με την επανέκδοση αυτού του κειμένου, σε αυτοτελή μάλιστα μορφή και στην ελληνική μετάφραση του Γιώργου Δεσπίνη, είμαι βέβαιος πως θα εμπνέονται οι εμηνευτικές απόπειρες των νεότερων μελετητών από τα πνευματικά ερεθίσματα και τις αξίες ενός ανεπανάληπτου επιστημονικού ήθους.

(Από τον πρόλογο του Άγγελου Δεληβορριά)


Εάν στα μορφολογικά στοιχεία της ζωφόρου είναι πρόδηλη η μεγαλοφυία ενός μεγάλου καλλιτέχνη, ενός εμπνευστή και συντονιστή, όπως του Φειδία, στο αφηγηματικό περιεχόμενο της ζωφόρου αποκαλύπτεται, νομίζω, η ιδεολογία ενός μεγάλου πολιτικού, όπως του Περικλή, του εντολοδότη.

Ο Luigi Beschi (27 Δεκεμβρίου του 1930, Desenzano del Garda της Βόρειας Ιταλίας - 14 Ιουλίου 2015, Αθήνα) σπούδασε Ιστορία της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Padova, έλαβε μέρος στις αρχαιολογικές αποστολές της Κυρήνης και υπήρξε υπότροφος της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών. Από το 1972 δίδασκε διαδοχικά στα Πανεπιστήμια του Chieti, της Νάπολης, της Πίζας και της Φλωρεντίας, διενεργώντας ταυτόχρονα τις ανασκαφές της Ηφαιστείας και του Ιερού των Καβείρων στη Λήμνο.
Το εξαιρετικά πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό του έργου φώτισε πολλές σκοτεινές πτυχές επιμέρους θεμάτων, όπως τη δομή της ζωφόρου του Παρθενώνα και τη λογική της, τη διαδοχή των ιερών στη δυτική και τη νότια πλευρά της Ακρόπολης, το ιστορικό του ιερού βράχου κατά την περίοδο της ξενοκρατίας, ποικίλα τοπογραφικής ή αρχιτεκτονικής φύσεως ερωτήματα γύρω από διάφορα μνημεία των Αθηνών και της Αττικής. Εξίσου πολύτιμες είναι οι μελέτες του για την προέλευση ορισμένων γλυπτών σε ιταλικά μουσεία από την ενετοκρατούμενη Κρήτη, αλλά και για την περιπετειώδη κατάληξη στην Αγγλία κάποιων κιόνων από τον σουνιακό ναό του Ποσειδώνα. Πρέπει ακόμα να μνημονευθεί η παράλληλη συμβολή του στην έρευνα της κλασικής μουσικής, ιδιαιτέρως του Johann Sebastian Bach.
Για τη διεθνώς καταξιωμένη προσφορά του, ο Luigi Beschi τιμήθηκε από έναν μεγάλο αριθμό φημισμένων ακαδημιών, πανεπιστημιακών σχολών, πνευματικών ιδρυμάτων και την Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία.