Μία ελληνο-ιταλική ποιητική συλλογή διάσπαρτων σκέψεων σε μετάφραση του ίδιου του συγγραφέα που δρομολογεί αναμφίβολα την ανάγκη του, να συνθέσει την εικόνα του τεμαχισμένου κόσμου και να μας δώσει ένα πολύτιμο όστρακο, ως αντίδωρο και φυλακτό για να πορευτούμε. Ο λόγος του λιτός, σχεδόν αποφθεγματικός, δεν αφήνει περιθώρια ανάσας στον αναγνώστη. Σημαδεύει τη συναισθηματική μας νοημοσύνη και την πετυχαίνει στο κέντρο.
