Ο γλάρος

Ο Γλάρος είναι το πλέον σηματοδοτημένο φορμαλιστικά έργο του παγκόσμιου θεάτρου. Η εμβληματική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας του 1898 με την σκηνοθεσία του Κωνσταντίν Στανισλάφσκι υπήρξε η πρώτη σκηνική εφαρμογή της κλασικής πια υποκριτικής μεθόδου που έμεινε στην Ιστορία του Θεάτρου ως η Μέθοδος Στανισλάφσκι και η οποία κυριάρχησε στο παγκόσμιο θέατρο του 20ού αιώνα. Ξεκίνησα να μεταφράζω το έργο έχοντας την υποψία πως ο Γλάρος είναι κάτι μεγαλύτερο από τη Μέθοδο Στανισλάφσκι, της οποίας ο ρεαλισμός μου προκαλούσε -ειδικά για αυτό το έργο- μια υπόγεια δυσφορία. Έτσι θέλησα να πάρω αποστάσεις από μια ρεαλιστική ανάγνωση που δείχνει να έχει βεβαιότητες για το πού γέρνουν τα διακυβεύματα του έργου. Έχω την αίσθηση πως η μαγεία του Γλάρου, και του Τσέχωφ γενικότερα, δεν είναι παρά αυτή η επιμονή όλων των διακυβευμάτων να παραμένουν ανοιχτά. Έτσι προσπάθησα να μεταφράσω το έργο έχοντας στο μυαλό μου έναν -κατά το δυνατό- αμφίσημο συμβολισμό. Σε αυτό με οδήγησε και η σκέψη ότι τη συγκεκριμένη μετάφραση μου την παρήγγειλε ο Κώστας Φιλίππογλου τον οποίο εγώ αντιλαμβάνομαι ως εισηγητή ενός ιδιότυπου προσωπικού νεοσυμβολισμού στην ελληνική θεατρική πραγματικότητα.