Ο Μακντόνα αρύεται τα θέματά του από τα προσωπικά του βιώματα, κυρίως από το άθλιο οικογενειακό του περιβάλλον, που τραυμάτισε ανεπανόρθωτα την παιδική ψυχή του. Στα περισσότερα έργα του η γονική αναλγησία ζωγραφίζεται με τα μελανότερα χρώματα, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύεται η αδιαφορία του κοινωνικού περίγυρου να συνδράμει κάποιον που αδικείται κατάφωρα. Στον "Ιρλανδό υπολοχαγό" καταπιάνεται και πάλι με το θέμα της κοινωνικής και οικογενειακής βίας και οδηγεί τους ήρωές του στην πλέον ακανθώδη ατραπό: στην επαναστατική βία, που είναι η άλλη όψη του νομίσματος της κρατικής -κατασταλτικής βίας.
