Τι κι αν ήταν άντρας;
Κοιτούσε τα άστρα
κι έκανε όνειρα, γυρεύοντας
τη μοναδική αγάπη.
Όταν τη βρήκε... τη συνέθλιψε
με το ίδιο του το χέρι.
Γέμισε συντρίμμια την καρδιά του,
ξέχασε ποιος είναι και, κυνηγημένος
από τον εαυτό του, πήρε έναν δρόμο
χωρίς επιστροφή.
Έγινε φυγάς δοσμένος
για πάντα στη σιωπή.
Ό,τι του 'χε απομείνει...
