Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι μια κατάδυση μέσα στη μνήμη και ένας εξορκισμός του χρόνου. Ο συγγραφέας τρομαγμένος από την καθημερινή ρευστοποίηση, προτείνει την προσήλωση σ' ένα σημείο, την πίστη σε μια αξία, τον έρωτα σ' ένα πρόσωπο. Πραγματικό κι ονειρικό δένονται σε μια ενότητα λειτουργική στις διηγήσεις του.
Η αναχώρηση του ανθρώπου του άστεως κι η προσπάθεια καταφυγής στον περιούσιο χώρο της φύσης, αποβαίνει πάντα μια κίνηση μάταιη και ταυτόχρονα υπερφίαλη.
"Η ιστορία", ωστόσο γίνεται πηγή άντλησης του προσωπικού χρόνου. Ο αυθεντικός αυτός χρόνος θα παρεμβληθεί σα μοναδική νησίδα σωτηρίας. Στο δικό του χρόνο θα ξαναβρεί ο άνθρωπος τον πρωταρχικό του ρυθμό, αντιστεκόμενος έτσι δυναμικά σε μια σκληρή πραγματικότητα.
