[...] Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Ουρές χιλιάδων νέων ανθρώπων για τρίμηνη δουλειά τηλεφωνήτριας στον ΟΤΕ. Μια χαρά παλικάρια σαν τα κρύα τα νερά δίνουμε γη και ύδωρ, εξευτελίζονται, για να γίνουνε για τρεις μήνες τηλεφωνήτριες! Δεν το χωράει ο νους μου! Τόση δύναμη αυτό το καταραμένο κοπάδι! Πάρε την κοπέλα σου, αγόρι μου, και άραξε σε μια παραλία να μαζεύεις φύκια, να τα κάνεις μεταξωτές κορδέλες και να τα πουλάς. Γίνε λουλουδού στην Ανδραβίδα by night. Να παρακαλάς να γίνεις μισθωτός δούλος και να σου κάνουνε και κόνξξες, κι εσύ εκεί, στην ουρά, με καψώνια; Βρίσκουνε και τα κάνουνε.[...]
