"Δεν υπάρχουν όρια! Mονάχος μου θα το αποδείξω αυτό..." λέει ο ήρωας του μυθιστορήματος, πληγωμένος ακριβώς από αυτή τη συνείδηση των Oρίων που περιορίζουν ασφυκτικά τον άνθρωπο και τον ταπεινώνουν σε όλη του τη ζωή. Aυτό είναι το γενικότερο πρόβλημα που ανακινεί, εκφράζει και θέτει η Γαλάτεια Σαράντη. H ύπαρξη των Oρίων και ο αγώνας του ανθρώπου να καταλύσει τα αμέτρητα φράγματα που έχουν θέσει η ζωή και οι άνθρωποι μέσα μας και γύρω μας. Tο τρομερό δίλημμα της επιλογής ανάμεσα στο συμβιβασμό, στην υποταγή και στην ανταρσία...

Γαλάτεια Σαράντη (1920 - 2009). Η Γαλάτεια Σαράντη γεννήθηκε στην Πάτρα. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο Πατρών. Αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου όμως δεν αποφοίτησε, καθώς από νεαρή ηλικία αποφάσισε να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1945 με τη δημοσίευση του διηγήματος "Το κάστρο" στο περιοδικό Νέα Εστία. Ακολούθησαν νέες δημοσιεύσεις διηγημάτων, καθώς και της νουβέλας "Το βιβλίο του Γιοχάνες και της Μαρίας", που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Το 1947 κυκλοφόρησε η νουβέλα της "Το βιβλίο της Χαράς" μαζί με το διήγημα "Νάρκες". Το έργο της Σαράντη είναι κυρίως πεζογραφικό, ασχολήθηκε ωστόσο και με τη λογοτεχνική μετάφραση. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ομάδας των 12 (για την Επιστροφή), το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος (για το "Παλιό μας σπίτι"), το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (για το "Να θυμάσαι τη Βίλνα"), το Βραβείο Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (για τις "Ρωγμές") και το Βραβείο Παιδικού Μυθιστορήματος του Ι.Δ.Κολλάρου (για το "Χαράζει η λευτεριά"). Έργα της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά, σουηδικά, ουγγρικά, ρουμανικά, πολωνικά, ισπανικά. Το λογοτεχνικό έργο της Γαλάτειας Σαράντη χαρακτηρίζεται από στέρεη δομή και περιορισμένη εξωτερική δράση, έμφαση στην ψυχογραφία των προσώπων και αγωνιώδη αναζήτηση του νοήματος της ανθρώπινης μοίρας. Μέσα από τη λεπτά επεξεργασμένη γραφή της και την έμμεση κατάθεση του θεωρητικού και ιδεολογικού προβληματισμού της, η Σαράντη στρέφεται κυρίως στο συναισθηματικό κόσμο των ηρώων της, όπως αυτός διαμορφώνεται και εκφράζεται στα πλαίσια του εκάστοτε κοινωνικού περίγυρου. Το 1997 αναγορεύτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και έγινε η πρώτη ελληνίδα ακαδημαϊκός. Πέθανε σε ηλικία 89 ετών στις 28 Δεκεμβρίου 2009. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Γαλάτειας Σαράντη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, "Σαράντη Γαλάτεια", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Γαλάτεια Σαράντη», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως την δικτατορία του ’67 Ζ΄,σ.100-122. Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και Ζήρας Αλέξης, "Σαράντη Γαλάτεια", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α’. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).