Σε όλη του τη ζωή, ο Χόρας Γ. Φρινκ ήταν ένας ανήσυχος Αμερικανός. Εγκαταλειμμένο παιδί, βασανισμένος φοιτητής, γίνεται ψυχαναλυτής στη Νέα Υόρκη και πρωτοπόρος της προκλητικής αυτής μεθόδου την εποχή που ο Ζίγκμουντ Φρόιντ ταξιδεύει στον Νέο Κόσμο, το 1909, συντροφιά με τον Γιουνγκ και τον Φερέντσι. Μπερδεμένος θεραπευτής, ανώριμος σύζυγος και πατέρας, ο Φρινκ δεν αργεί να γίνει εραστής μιας από τις ασθενείς του, της ιδιότροπης πολυεκατομμυριούχου Αντζέλικα Μπιζούρ, που τον μυεί στη ζωή των «λίγων κι εκλεκτών», στις αρχές της ξέφρενης δεκαετίας του 1920. Ο Φρινκ διέσχισε δύο φορές τον Ατλαντικό για να πάει στη Βιέννη και να ξαπλώσει στο ντιβάνι του Φρόιντ. Μέσα από προσωπικά δράματα και διανοητικές περιπέτειες, «ανίκανος να κλείσει το μάτι της νύχτας», δεν θα βρει ποτέ το κλειδί στο αίνιγμα που ήταν ο ίδιος για τον εαυτό του. Γιατί το μάτι της νύχτας δεν είναι το Ασυνείδητο, αλλά η νυχτερινή νηφαλιότητα, η τρομακτική και ζοφερή γνώση της αϋπνίας, η ενόραση των ραγισμάτων. «Εμένα», σκεφτόταν ο Χόρας, «η νύχτα με είχε πάντα στο μάτι!» Το μυθιστόρημα εμπνέεται ελεύθερα από όσα γνωρίζουμε σήμερα για τον Χόρας Φρινκ, που γεννήθηκε το 1883 και πέθανε το 1936, ξεχασμένος απ’ όλους.
