Ο πόλεμος της Αλγερίας (1954-1962) είναι μία από τις κορυφαίες στιγμές της μακρόσυρτης αποικιακής επανάστασης που σημαδεύει τον 20ό αιώνα. Ο αγώνας των Αλγερίνων κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας διεξάγεται ταυτόχρονα σε δυο μέτωπα: στο εσωτερικό της χώρας τους αλλά και στην καρδιά της αποικιακής μητρόπολης, στην ίδια τη Γαλλία. Είναι ένας αγώνας που δημιουργεί πολλούς εχθρούς αλλά προσελκύει και συμπαραστάτες από όλο τον κόσμο. Οι δυσκολίες που συναντούν οι Αλγερίνοι αμέτρητες· όταν οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες εξαρθρώνουν τα διεθνή δίκτυα από τα οποία προμηθευόταν όπλα ο αλγερινός απελευθερωτικός στρατός, η Τέταρτη διεθνής, με γραμματέα τον Πάμπλο, αποφασίζει να στήσει έναν παράνομο μηχανισμό για την κατασκευή εργοστασίων παραγωγής όπλων στο Μαρόκο. Τη ριψοκίνδυνη αυτή επιχείρηση αναλαμβάνει να συντονίσει και να φέρει σε πέρας ο Δημήτρης Λιβιεράτος, κάτω από το μύτη των μυστικών υπηρεσιών του ΝτεΓκολ. Μια ομάδα τετρακοσίων περίπου ατόμων -Αλγερίνοι, Ευρωπαίοι, Λατινοαμερικάνοι κ.ά.- κατόρθωσαν, δουλεύοντας σκληρά επί μήνες σε συνθήκες μυστικότητας και ρίσκου, να συνταιριάξουν τις διαφορετικές κουλτούρες τους σε αυτή την απίστευτη εμπειρία της παραγωγής του "θρυλικού ΡΜ", του οπλοπολυβόλου της Αλγερινής Επανάστασης.
Ο Δημήτρης Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1927. Είναι ιστορικός και ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος. Γνωστότερα έργα του είναι: "Κοινωνικοί αγώνες στην Ελλάδα (1918-1936)", τόμοι 1-4, Εναλλακτικές Εκδόσεις, "Παντελής Πουλιόπουλος: ένας διανοούμενος επαναστάτης", Γλάρος, 1992, "Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ", Προσκήνιο, 1997, "Η εργατική πρωτομαγιά στην Ελλάδα", Προσκήνιο, 1999, και "Το αόρατο εργοστάσιο της επανάστασης (1959-1962)", Μαύρη Λίστα, 2001.