ΣΥΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ
Το θαύμα των ανθρώπων ξεκινά όταν υποχωρεί
το υπέδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Όταν το σκοτάδι χαράζει ύποπτες σκιές φόβου
στο κουτσοπαράθυρο της ψυχής.
Στην υποψία της άνοιξης, επιτρέπουν στο φως
της ύπαρξης να ασωτέψει στις ανάσες
των δακρύων τους.
Το θαύμα ξεκινά όταν η πλήξη αυθαδιάζει
και αναζητά την ευθύνη της κριτικής σκέψης.
Εκεί συναντάς τη στιγμή του κόσμου και,
με ταπεινότητα, συμπορεύεσαι
στη χαρά της δημιουργίας.
Πολύπλευρος και φωτεινός είναι
ο δρόμος της γραφής για το παιδί
που κρύβω μέσα μου.
Με ανάταση ψυχής ποιεί τις λέξεις,
τις φροντίζει και τις ντύνει ενδυναμωτικά.
Η ζωή και ο θάνατος συμπορεύονται.
Η δυσφορία και η πλήξη δίνουν τη θέση τους
στην ελπίδα.
Ο έρωτας για τη ζωή και για τους ανθρώπους
αναδιαρθρώνει το γίγνεσθαι της ύπαρξης.
Έτσι πορεύομαι...
