Το ζήτημα της διαμάχης γύρω από τα εγχειρίδια ιστορίας στην Ελλάδα είναι παλιό. Η παρακολούθηση των αντιπαραθέσεων σχετικά με αυτά αποκαλύπτει, κατά καιρούς, πολλές από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις της νεοελληνικής κοινωνίας, αλλά και πολλές από τις στρεβλώσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας. Το βιβλίο Η διδακτική της Ιστορίας στην Ελλάδα και η έρευνα στα σχολικά εγχειρίδια, που διακρίνεται για την πολυφωνία θέσεων και απόψεων, φιλοδοξεί να συμβάλει στην ανανέωση του λόγου για την ιστορία και στην άμβλυνση του κουρνιαχτού που έχει ξεσηκωθεί.
Τα κείμενα του τόμου αυτού θα μπορούσαν να χωριστούν σε τρεις μεγάλες ομάδες: Μια ομάδα συγκροτούν οι εργασίες εκείνες που εξετάζουν θεωρητικά ζητήματα σχετικά με το περιεχόμενο της ιστορίας, τις αρχές της διδακτικής της Νέας Ιστορίας και τα ζητήματα μεθοδολογίας, π.χ. εννοιολογικά εργαλεία για τη μελέτη των σχολικών εγχειριδίων ιστορίας. Μια δεύτερη ομάδα συγκροτούν οι εργασίες εκείνες οι οποίες εστιάζουν σε συγκεκριμένα εγχειρίδια ιστορίας και τα διερευνούν με βάση ορισμένα κριτήρια, όπως η εικονογράφηση. Την τρίτη ομάδα συγκροτούν οι ιστορικές προσεγγίσεις μύθων ή στερεοτύπων, π.χ. οι διαστάσεις της ελληνικής παιδείας την περίοδο της Οθωμανοκρατίας.
Η σημαντικότερη συμβολή του ποικίλου αυτού υλικού είναι η απουσία μιας ιδεολογικής αφετηρίας ή μιας στρατευμένης στάσης απέναντι σε όσα συμβαίνουν, η νηφάλια επιστημονική προσέγγιση και οι διαφορετικές οπτικές που αποτυπώνονται στους πολλαπλούς θεματικούς άξονες που περιλαμβάνει το βιβλίο.
