Ποιος θ' αρνηθεί ότι ξεχωριστή είναι η αγάπη για το μέρος που ζήσαμε παιδιά; Για το σπίτι που μεγαλώσαμε; Για την αλάνα της γειτονιάς όπου παίξαμε; Για το σχολείο όπου συλλαβίσαμε τα πρώτα γράμματα; Mπορεί όλα αυτά να μην υπάρχουν πια. Mπορεί οι μονοκατοικίες όπου μέναμε να υπέκυψαν στην αντιπαροχή. Mπορεί οι αλάνες να φιλοξενούν τώρα πολυκατοικίες. Mπορεί η καλημέρα με τους γείτονες να έγινε είδος προς εξαφάνιση. Όμως για πάντα μένουν στη μνήμη μας, έτσι όπως τα ζήσαμε, συνυφασμένα με την αύρα των παιδικών μας χρόνων.
Σ' αυτό τον τόμο 23 συγγραφείς ρίχνουν πίσω τους μια τρυφερή ματιά, στην παλιά τους γειτονιά, η καθεμία με το δικό της τρόπο, με το δικό της αφηγηματικό ύφος.
