Η μάχη της Μενίνας τοποθετείται χρονικά προς το τέλος της Κατοχής και σε μια περίοδο που ο ΕΔΕΣ προσπαθούσε να εδραιώσει την κυριαρχία του στην ευρύτερη περιοχή της Θεσπρωτίας. Στο παρόν βιβλίο γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί η συγκεκριμένη αναμέτρηση στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο της διεξαγωγής του ανταρτοπολέμου κατά τη διάρκεια της Κατοχής, με ειδικότερη αναφορά στην ανάπτυξη του αντάρτικου στην Ήπειρο και στον πολιτικό ανταγωνισμό της οργάνωσης του Ζέρβα με την οργάνωση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στην παρουσία της μουσουλμανικής αλβανόφωνης μειονότητας των Τσάμηδων στην Θεσπρωτία. Η συνεργασία τους με τις ιταλικές και τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής υπονόμευσε οριστικά τις σχέσεις τους με τους χριστιανούς συμπολίτες τους. Το ζήτημα της μειονότητας των Τσάμηδων λύθηκε οριστικά με την εκδίωξή τους από το ελληνικό έδαφος από τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ.
