Ένα κόμμα σαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ.:
- Που ήταν αποτέλεσμα της νέας ιστορικής σύνδεσης ρευμάτων σε μια αδιάσπαστη και ομοιογενή ενότητα,
- Που απουσιάζει η ταύτιση και αντιστοίχηση με άλλους μητρικούς κομματικούς μηχανισμούς,
- Που δεν είναι ασύνδετο με την παράδοση και την ιστορία των αγώνων του λαού μας,
- Που υπήρξε συνδυασμός της πρωτοβουλίας της χαρισματικότερης πολιτικής πρωσοπικότητας της χώρας μας, του μεγάλου διανοητή της Αριστεράς Α. Παπανδρέου και της αυτόνομης πρωταγωνιστικής πρωτοβουλίας των ίδιων ριζοσπαστικοποιημένων λαϊκών μαζών,
- Που η αυτοοργάνωσή του αποτέλεσε μοναδικό θαύμα πολιτιστικής επανάστασης και σχεδιασμένη πολιτική ρήξεων με ανατροπή πρακτικών,
- Που στα 30 χρόνια από την μεταπολίτευση, γεννήθηκε, έγινε πλειοψηφικό ρεύμα στην Ελληνική κοινωνία και κυβέρνησε τα 20.
Γι' αυτό το κόμμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ταυτότητα του όπως προσδιορίζεται από την ιδεολογία του, την ιστορία του και τον πολιτισμό του με αναγωγή στην κλίμακα ενός Νομού στα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του.
Η ιδεολογία του με άξονα τη διακήρυξη του όπως προέκυψε μέσα από επεξεργασίες της κεντρικής καθοδήγησης, θεωρείται σημαντικό ότι σε όλα τα Συνέδριά του επαναβεβαιώνεται: "Παραμένουμε πιστοί και προσηλωμένοι στις αναλλοίωτες αρχές και τις διαχρονικές αξίες, τους μεγάλους στρατηγικούς μας προσανατολισμούς και στόχους που έθεσε η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη...".
Η ιστορία του και ο πολιτισμός του τα πρώτα πέντε χρόνια, την εποχή της "αθωότητας", που είχαμε αναγάγει σε υψηλές κομματικές αξίες την συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό με μοναδικό στόχο "πως θα αλλάξουμε την κοινωνία".
Τα πρώτα πέντε χρόνια που πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, η ζωή της οργάνωσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σφραγίστηκε από πολλά γεγονότα και καταστάσεις, μέσα από την συγκρότηση περιθωριακών ομάδων και φραξιών, που λειτούργησαν έξω από τους Νόμους κίνησης των μαζών με καθαρά αντιμαρξιστικές αντιλήψεις λειτουργίας ενός ανοικτού κόμματος σαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
- Ο Παλαιοκομματισμός σαν πρακτική της Φιλελεύθερης αστικής ιδεολογίας και η αντίθεση μας σε αυτόν με κίνδυνο να οδηγηθούμε σε σεχταριστικά λάθη.
- Ο Αυτοπροσδιορισμός ή πολυκεντρισμός της βάσης που οδήγησε σε σύγκρουση με τις συνιδριτικές δυνάμεις.
- Ο Εισοδισμός σαν πρακτική με την θεωρητική και πολιτική κάλυψη του Τροτσκισμού, που αποτέλεσε ευκαιρία η αυτοοργάνωσή και το ανοικτό κόμμα, η ντε φάκτο κατοχύρωση της φράξιας του.
- Οι Πληρεξούσιοι Εγγυητές της Αριστερής Γραμμής που έδρασαν στο όνομα της βάσης, αντικαθιστώντας την ανοικτή πολιτική λειτουργία με την ομαδοποίηση και το συνωμοτισμό.
Ο Δημοσθένης Δαββέτας γεννήθηκε το 1930 στο Στρέφι Ηλείας. Ένα χωριό μεταξύ Πύργου και Αρχαίας Ολυμπίας.
Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Ε.Μ.Π. Από το 1960 υπηρέτησε ως μηχανικός της Τεχνικής Υπηρεσίας Δήμων και Κοινοτήτων του Ν. Αρκαδίας μέχρι το 1966 που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, και μετά εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας μελετητής και κατασκευαστής ιδιωτικών οικοδομικών έργων.
Υπήρξε Πρόεδρος του Συλλόγου Μηχανικών Ελεύθερων Επαγγελματιών του Ν. Αρκαδίας, Μέλος της Αντιπροσωπείας του Τ.Ε.Ε., Πρόεδρος του Παναρκαδικού Αθλητικού Ομίλου, Πρόεδρος της Ε.Π.Σ. Αρκαδίας, Δημοτικός Σύμβουλος και Πρόεδρος του Δ.Σ., Νομαρχιακός Σύμβουλος και Πρόεδρος του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Τρίπολης.
Η πολιτική οικογενειακή τοποθέτηση, τον έκανε από τα μαθητικά του χρόνια να βρεθεί φανατικός υπερασπιστής των αρχών του Γεωργίου Παπανδρέου και να αγωνίζεται τις δεκαετίες του 1950 και 1960:
- Εθνικά στην υπεράσπιση του Κυπριακού θέματος με συμμετοχή στις κινητοποιήσεις συμπαράστασης.
- Στον Κοινωνικό Εκσυγχρονισμό για το 15% του προϋπολογισμού για την Παιδεία.
- Πολιτικά με το σύνθημα "Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο", το 1-1-4, έζησε τους δύο ανένδοτους αγώνες για Δημοκρατία, Λαϊκή Κυριαρχία και Συνταγματική Νομιμότητα και μετά τα Ιουλιανά του 1965 αποδέχτηκε την νέα ολοκληρωμένη, κεντροαριστερή πολιτική πρόταση του Α. Παπανδρέου όπως αυτή μορφοποιήθηκε στα συνθήματα: "Ο Λαός Κυρίαρχος, ο Στρατός στο Έθνος, η Ελλάδα στους Έλληνες".
- Υπήρξε Μέλος της Νεολαίας ΟΝΕΚ και ΕΔΗΝ της Ένωσης Κέντρου και Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής της ΕΔΗΝ Ν. Αρκαδίας.
- Για την πολιτική του δραστηριότητα συνελήφθη από την Χούντα το βράδυ της 21ης Απριλίου του 67 και παρέμεινε κρατούμενος επί 10/ήμερο στο 11ο Σ.Π., διώχτηκε επαγγελματικά και τον κατήργησαν από Πρόεδρο του Ε.Π.Σ. Αρκαδίας.
Μετά την Μεταπολίτευση ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Α. Παπανδρέου για την ίδρυση και αυτοοργάνωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπήρξε το πρώτο ιδρυτικό μέλος στον Ν. Αρκαδίας, Μέλος της πρώτης Κεντρικής του Επιτροπής και τα πρώτα πέντε χρόνια Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αρκαδίας.
