Ο Αλέξης Ζήρος, πρώην κατάδικος για φόνο, χάνει τις ημέρες του σε ένα μικρό ασήμαντο ουζερί, βιώνοντας τη ρουτίνα ενός ανθρώπου που δεν έχει όνειρα, παρόν ή μέλλον.
Νικημένος από το τίποτα της καθημερινότητας, απαίδευτος, μόνος και απαθής, δέχεται μια πρόταση από έναν άνθρωπο που είναι σίγουρος ότι δεν γνωρίζει.
Θα εγκαταλείψει τα ασήμαντα της δικής του καθημερινότητας και στον μικρό επίγειο παράδεισο όπου ζει ο άγνωστος εργοδότης του θα προστατεύει το 24ωρό του, ώστε να ζει εντελώς απομονωμένος χωρίς να θέλει να βλέπει ή να μιλά με κανέναν.
Θα δεχθεί και θα ζήσει ένα ταξίδι στον κόσμο της παιδείας και της γνώσης για το οποίο ποτέ δεν είχε προετοιμαστεί, θα βιώσει τη σκληρότητα της κοινωνίας και των ανθρωπίνων σχέσεων, θα φτάσει εντελώς μόνος και πάλι σε αδιέξοδα που τον νικούν και τον πνίγουν.
Μέσα από μια κινηματογραφική ιστορία με γρήγορους ρυθμούς περιγράφεται η σημερινή Ελλάδα της βαθιάς παρακμής, οι ανθρώπινες σχέσεις της ιδιοτέλειας, η διαχρονική ανικανότητα των πολιτικών, τα Μέσα Ενημέρωσης και εντέλει το συμπέρασμα:
Ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό στη σύντομη ανθρώπινη διαδρομή. Έχεις χρόνο; Κι αν τον έχεις, ξέρεις τι να τον κάνεις;
