Το "7: ποίηση για Video Games" είναι ένα υβριδικό βιβλίο-αντικείμενο, με στοιχεία δραματουργικά, αφηγηματικά, οπτικά, τυπογραφικά, φωνητικά.
Ο λόγος εδώ είναι κυρίως "πεζός" ή "θεατρικός", αλλά πυκνωμένος και επεξεργασμένος με τους όρους της ποίησης.
Βασικό θέμα: Οι πολλαπλές πραγματικότητες και η διαχείρισή τους, η όραση και η (επ)αφή μέσα σε έναν κόσμο πολύ διασπασμένο. Το βιβλίο μιλά για το πώς επιδρά ο ένας πάνω στον άλλον, οι ποικίλες γλώσσες πάνω σε κάθε έναν μας, όλοι μας πάνω στις ποικίλες γλώσσες.
Μαζί, ψηλαφεί και κάποιους τρόπους που έχουμε για να "μεταφραζόμαστε" μεταξύ μας. Στο "7" τα υλικά αναπτύσσονται ως levels-αναβαθμοί ενός οντολογικού video game πολλαπλών ταχυτήτων, με πρόσωπα, αντιμεταχωρήσεις ρόλων, "ήρωες", εμψυχώσεις.
Αν και οργανώνεται με αρκετά σύνθετες ή και λαβυρινθώδεις υπερδομές, επιθυμεί ξεκάθαρα και μία έξοδο: την οριστική αποδοχή της πολυπλοκότητας, αλλά και ένα είδος συμφιλίωσης με την απλότητα.
Ένα διαδραστικά διασταλτικό ποίημα μαθητείας, που προκρίνει την ποίηση ως δραματουργία, και τη γραφή ως performance, ως μία ανοιχτή οδό - ένα διαρκές άνοιγμα.
