Η ιστορία του ανεκπλήρωτου έρωτα του Κόλια και της Μολότας δηλώθηκε μόνο με ένα και μοναδικό φιλί. Μετά εκείνη υποχρεώθηκε να παντρευτεί κάποιον άλλο κι εκείνος έζησε μια μοναχική ζωή στο βουνό.
Η μετάφραση του διηγήματος, που έγινε το 1917 και πρωτοεκδόθηκε στη Γερμανία, στην ελληνόφωνη εφημερίδα "Τα νέα του Γκαίρλιτς", κρύβει πίσω της τη συναρπαστική ιστορία της μεταφοράς και εγκατάστασης περίπου 7.000 Ελλήνων στρατιωτών του Δ' Σώματος Στρατού στη μικρή συνοριακή πόλη του Γκαίρλιτς, στη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, μ' ένα ιδιότυπο καθεστώς φιλοξενίας/ αιχμαλωσίας.
Vor 30 Jahren, auf der vertraumten Insel Skiathos, verliebte sich Kolias in Molota. Ihre Liebe wurde mit einem einzigen Kuss besiegelt. Dann wurde sie gezwungen, einen anderen zu heiraten, und er zog sich als Einsiedler in die Berge zuruck. Dennoch brachte sie das Schicksal wieder zusammen...
Alexandros Papadiamantis ist ein erstrangiger Vertreter der neugriechischen Literatur. Er reiht die Grundelemente der griechischen Identitat aneinander, stellt gleichsam die verlorene Verbindung her zwischen der byzantinischen Tradition und dem heutigen Griechenland, beschreibt einfόhlsam die lokalen Volkssitten und wirft einen nachdenklichen, klugen Blick auf die griechische Seele.
... seine Erzδhlungen lesen heiίt das Bewusstsein der Ahnen und der Gegenwart zugleich verspuren - trostend, aber auch zerbrechlich - eine Art Renaissance, die zogernd hervortritt, ganz wie bei der Lekture von Melville oder Poe.
- The Guardian
Bei jedem seiner Werke, das ich gelesen habe, beeindruckte mich die Kraft seiner Schilderungen. Meines Erachtens beherrscht er vortrefflich die dreifache Kunst der Beschreibung - was gesagt, was weggelassen und worauf die Aufmerksamkeit gelenkt werden muss.
- Konstantinos Kavafis
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ. Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε, ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του. Έμαθε αγγλικά και γαλλικά μόνος του. Για να ζήσει έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε το μοναχό Νήφωνα στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο δεν έλειπε ποτέ από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσιεύει το μυθιστόρημα η "Μετανάστις" στην εφημερίδα "Νεόλογος". Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του "Οι έμποροι των Εθνών" στην εφημερίδα "Μη χάνεσαι". Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην "Ακρόπολη" το μυθιστόρημά του "Γυφτοπούλα", όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός συνεργάτης. Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ' όπου δημοσιεύει τη "Φόνισσα". Το έργο του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες που αναφέρονται στις φτωχές τάξεις της Αθήνας και της Σκιάθου και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον "Παρνασσό" η 25ετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.
