Νεκρέ ερημίτη
της ζωής μας φεγγίτη
γίνε ο λίβας να φυσάς
να καις όσα σε καίνε
σαν αστερόσκονη στο άπειρο
γίνε νερό και πνεύμα
να την παλεύεις τη ζωή
και να την ανασταίνεις
και αν χρειαστεί καμιά φορά
να το μοιράζεις το ψωμί
σε όλη την οικουμένη
να χαμογελάς να λάμπεις
να έχεις πλατιά καρδιά
να χωράει όλο τον κόσμο
η ανάσα σου να γίνεται φωτιά
σαν τη σκανδάλη του φονιά
τα λάβαρα να τα κρατάς ψηλά
ψυχή μου αντρειωμένη
του θάνατου να στρώνεις το χαλί
στην πρύμνη και στην πλώρη.
