Η Αθήνα, τα Εξάρχεια, η οικονομική και κοινωνική κρίση, το προσφυγικό από το 2014, μέσα από την ερωτική σχέση δύο ανθρώπων που έχουν ήδη διανύσει τα εξήντα και πλέον χρόνια της ζωής τους.
Η Τιτίκα, χήρα, επί μακρώ ακτιβίστρια και πληγωμένη από αγάπες και έρωτες, συναντάει σε μία διαδήλωση τον Μανόν της. Είναι δασκάλα χοροκίνησης και κάνει μαθήματα θεάτρου σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Ο Μανόν, συνταξιούχος μηχανικός, Σουηδός κατά το ήμισυ, δηλώνει κοινωνικός αγωνιστής. Είναι χωρισμένος και πατέρας ενός συντηρητικού γιου. Το βασικό του όμως χαρακτηριστικό είναι ότι παραμένει ο θυμωμένος πολέμιος του συστήματος. Θα αφήσει άραγε την επαναστατική του ταυτότητα για να ζήσει την αγάπη;
Κουβαλάνε και οι δύο τις διαψεύσεις μιας ολόκληρης ζωής. Τα λάθη και τα πάθη τους. Θα αφήσουν όμως αυτά να καθορίσουν και την υπόλοιπη ζωή τους ή θα αντιταχθούν, θα προσπαθήσουν να τα διορθώσουν και να αλλάξουν ρότα;
Ζουν και οι δύο μαζί την Ουτοπία, σε μία κατάληψη προσφύγων. Εκεί, γνωρίζουν ανθρώπους που έχουν τη δύναμη να σηκωθούν, να σταθούν και να διαλέξουν τον δρόμο τους. Κάνουν φίλους και μέντορες. Εκεί, αναγνωρίζουν και οι ίδιοι τα δικά τους συναισθήματα, αποδέχονται τα λάθη τους και προβάλλουν “από τις στάχτες τους” τα οράματα για τη ζωή τους αλλά και για τις επόμενες γενιές.
Οι διαψεύσεις του “Love and Peace” των χίπηδων και της αριστεράς, οι κρίσεις της εποχής μας, τα θύματα, οι ήττες αλλά και οι άνθρωποι που, μέσα σε όλα αυτά, βρίσκουν το βήμα τους και συνεχίζουν. Οι άνθρωποι που αφήνουν την αγάπη να τους οδηγεί. Αγάπη για τον Άνθρωπο και την Ουτοπία για “έναν καλύτερο κόσμο”.
Ένα αισιόδοξο κείμενο, μία ερωτική ιστορία, με στόχο να αναδείξει τη δύναμη της αγάπης, της φιλίας και της ανθρώπινης ψυχής.
