Το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι πολιτικό, δεν είναι ιστορικό, δεν είναι αισθηματικό, δεν είναι ούτε φιλοσοφικό ή ψυχολογικό ή επιστημονικό.
Ο ήρωας, ιδιοκτήτης ενός μπαρ, που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας, βρίσκεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους του οργανωμένου εγκλήματος, που τυχαία βρέθηκαν στο μαγαζί του. Μετά από διάφορες καταστάσεις, καταλήγει να σκοτώνει προσπαθώντας να επιβιώσει και μάλιστα κατά συρροή.
Στο τέλος, το μυαλό του άρχισε λίγο να συγχέει την πραγματικότητα με τη φαντασία. Καταλήγει στο ψυχιατρείο για φόνο που δεν έκανε. Ή έκανε; Ή θα κάνει;
Έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία. Μυθιστόρημα είναι. Ή δεν είναι.
Αυτοσαρκασμός, περιπέτεια, φόνοι, λύτρωση, τιμωρία. Ξεκούραστο μυθιστόρημα που κρατάει σε αγωνία τον αναγνώστη, μέχρι την τελευταία σελίδα.
