Η παρούσα μελέτη εστιάζει στη δημιουργία και την εξέλιξη του φαινομένου του squadrismo κατά τη διάρκεια των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων έως την ανάληψη της εξουσίας από το φασιστικό κίνημα τον Οκτώβριο του 1922.
Οι squadristi αποτέλεσαν τους κύριους εκφραστές της φασιστικής βίας κατά την κινηματική περίοδο του φασιστικού φαινομένου. Μέσω των συλλογικών τελετουργιών και τη χρησιμοποίηση μύθων, προσπάθησαν να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα ταυτότητας και κοινωνικής ένταξης της ιταλικής νεολαίας, η οποία έβγαινε από τον Μεγάλο Πόλεμο με διαψευσμένες πολλές από τις προσδοκίες της, αποτελώντας ένα διαφορετικό πόλο έλξης σε σχέση με τους υπόλοιπους πολιτικούς σχηματισμούς της περιόδου αυτής. O Εmilio Gentile θα ταυτίσει το squadrismo με την ίδια την ύπαρξη του φασισμού θεωρώντας το «την αρχική ουσία του νέου κόμματος», μια «εμβρυακή εμπειρία της ολοκληρωτικής κοινότητας, η οποία στηριζόταν στην αυθόρμητη υποστήριξη των μελών της, τα οποία ένιωθαν ότι τους ένωναν άρρηκτοι δεσμοί αλληλεγγύης».
