A white butterfly is lost in the petals of an almond tree. Some stars fall when two birds mix. They scatter the fruits and leave. In the shadow of the cloud everything loses its shadow. These are moments when under the starry sky you do not think of anyone and no one thinks of you. You do not know exactly whether it is speculation, rain or fog. You shiver in your thoughts.
As you entered the hospital courtyard, you first saw the huge portrait of a nurse with a covered face. Just beyond the painted surgical mask, you saw the Covid-19 clinic in front of you. You stopped, said a prayer and looked at the Port, sometimes the moored ships of Crete, Santorini, Mykonos, sometimes Kastela, sometimes Marina Zeas and sometimes the sleepless sea of the Aegean and Saronic.
Ο Βασίλης Κ. Παππάς γεννήθηκε στο Βρυώνι των Αγίων Σαράντα το 1958.
Σπούδασε φιλολογικές και νομικές επιστήμες. Είναι ένας από τους 18 ποιητές της Ανθολογίας Νέων Ταλέντων της Αλβανίας 1990.
Έχει εκδώσει τις κάτωθι ποιητικές συλλογές: "Όταν γυρνούν οι πελαργοί", "Μη με αφήνετε μόνο μου", "Φύσα αγεράκι του νότου", "Το τελευταίο επικόσμημα", "Βόρειες πολιτείες", "Το πέταγμα του ήλιου", "Κάποιος φώναξε το όνομά σου", Βραβείο Ερατοσθένης στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Καβάφης 2015, "Αν δεν είστε ακόμα πέτρες", "Εννέα χιλιάδες μάρες", "Ερειπωμένα πριγκιποχώρια", "Έχασα απόψε μια στροφή", "Έτσι ζούνε οι άνεμοι".
Ποιήματά του έχουν εκδοθεί σε διάφορες γλώσσες.
