Everybody thought she was a sick and mad woman and not only that! Her words were never in vain. Yet, her speech needed interpretation. You would ask her one thing and she would answer another - making you think that her answer was irrelevant. However, this was the real answer to what she was asked and also to what she perceived from the past, the present and even the future...
Ο Ιωάννης Κορναράκης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1926. Σπούδασε Θεολογία στη θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ψυχοπαθολογία και θεραπευτικές κλινικές εφαρμογές στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Innsbruck, Χριστιανική Παιδαγωγική και Ποιμαντική στο Πανεπιστήμιο του Strasbourg και Ψυχολογία του Βάθους και ποιμαντική φροντίδα των ψυχασθενών στη Ρωμαιοκαθολική Σχολή του Πανεπιστημίου του Munster. Το 1960 υπέβαλε διδακτορική διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα "Η βίωσις του πάθους κατά την διδασκαλίαν της Αγίας Γραφής". Το 1966 έλαβε από την ίδια Σχολή τον τίτλο του υφηγητή με την εργασία του "Η νεύρωσις ως αδαμικόν πλέγμα. Συμβολή εις την Ποιμαντικήν Θεολογίαν". Το 1968 εξελέγη εντεταλμένος Υφηγητής και το 1974 Έκτακτος Καθηγητής από την ίδια Σχολή με ανάθεση της διδασκαλίας του μαθήματος της Ποιμαντικής Ψυχολογίας. Το 1978 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής στην Έδρα της Ποιμαντικής Ψυχολογίας και Εξομολογητικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και υπηρέτησε μέχρι το 1993.
