Είμαι μαθήτρια της Δευτέρας. Αν και όλα τα τετράδιά μου είναι γεμάτα Α, κάτι παθαίνω όταν η κυρία μού κάνει μια ερώτηση χωρίς να σηκώσω το χέρι μου. "Ποιο είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, Νεφέλη;" με ρώτησε πριν από λίγες μέρες και, φυσικά, εγώ δεν απάντησα.
Και δεν έφτανε αυτό, ξαφνικά ένιωσα να απομακρύνομαι από την τάξη. Το ταβάνι εξαφανίστηκε κι άρχισα να ανεβαίνω, ώσπου βρέθηκα σε ένα πανύψηλο βουνό. Ο Όλυμπος πρέπει να ήτανε. Ίσα ίσα που διακρίνονταν οι συμμαθητές μου και η δασκάλα μου.
Όταν επέστρεψα, όλοι είχαν βγει διάλειμμα και η κυρία με περίμενε για να κλειδώσει την τάξη. Δεν ξέρω τι παθαίνω. Θέλω τόσο πολύ να πω την απάντηση, αλλά δεν μπορώ...
Ο Βασίλης Κουτσιαρής γεννήθηκε στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών. Εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι συντονιστής της "Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης Κω" (Βραβείο σε πρόγραμμα για την προώθηση της φιλαναγνωσίας από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2012). Έχει την επιμέλεια της σελίδας "Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου" (Βραβείο Κυριάκος Παπαδόπουλος για τη χρήση των νέων τεχνολογιών και κυρίως του διαδικτύου για τη Φιλαναγνωσία από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2013) στην ηλεκτρονική εφημερίδα Kos Voice και κάνει παρουσίαση παιδικών βιβλίων στη στήλη «Βιβλίο. στο μικροσκόπιο». Έχει περιληφθεί δυο φορές (2008/2009) στην πρώτη εικοσάδα του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Πρωτοπόρων Δασκάλων της Microsoft με τα project "Η τέχνη στο σχολείο" και "Το άγγιγμα". Το 2011 το παραμύθι του "Ένα αστέρι για μένα" (Βραχεία λίστα βραβείων 2013 / Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου) και το 2012 το παραμύθι του "Είναι κάτι που μένει" τιμήθηκαν με Έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Το 2012 το παραμύθι του "Ένα κομμάτι ουρανού" έλαβε Τιμητική Διάκριση στον 1ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό για το χαμόγελο του παιδιού (ΟΦΕΠΣ). Είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και του SCBWI-Greece.
