Οι ελληνικοί χοροί φορτίζονται μέχρι σήμερα με αφηγήματα, που τους συνδέουν με την Αρχαιότητα και προβάλλονται ως ιστορικές αλήθειες. Η τάση αυτή εισάγεται από τους ξένους ταξιδιώτες που περιηγούνται τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο και έρχονται σε επαφή με τις εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των Ελλήνων. Είναι οι πρώτοι που "ανακαλύπτουν" τους χορούς και αναπτύσσουν μία φιλολογία στην οποία επιχειρείται η τεκμηρίωση της συνέχειας του νεότερου ελληνικού πολιτισμού -και ιδιαίτερα του χορού- με την Αρχαιότητα. Η ξενόφερτη εξουσία του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους και οι νεόφερτοι του έξωθεν ελληνισμού καθιερώνουν τις ευρωπαϊκού τύπου χοροεσπερίδες με αποκλειστικά ευρωπαϊκούς χορούς, με αποτέλεσμα οι τοπικοί χοροί να περιοριστούν στο αγροτικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, η διαδικασία ανάδειξης των στοιχείων που συγκροτούν την ελληνική εθνική ταυτότητα επικεντρώνεται στη γλώσσα και στη θρησκεία, ενώ άλλες μορφές έκφρασης μένουν στο περιθώριο. Ο προβληματισμός και οι αναζητήσεις της γενιάς του 1880, υπό την επίδραση της επιστήμης της Λαογραφίας, οδηγούν στην ανάδειξη εθνικών «Σχολών» στη λογοτεχνία, στα εικαστικά και στη μουσική. Αντίθετα, ο χορός ως τέχνη είναι ανύπαρκτος στο ελληνικό περιβάλλον και οι ελληνικοί χοροί αντιμετωπίζονται μόνο ως τρόπος διασκέδασης.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η γυναίκα καλείται να θέσει ως κυρίαρχο καθήκον της το πρόταγμα της εθνικής αναγέννησης, η Καλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν ιδρύει το Λύκειο των Ελληνίδων και συγκαταλέγει στους βασικούς σκοπούς του την ανάδειξη των εθνικών χορών. Το Λύκειο πραγματοποιεί μια πρώτη γιορτή παράσταση με ελληνικούς εθνικούς χορούς, συστηματοποιημένους και αποκαθαρμένους, σύμφωνα με την αστική αντίληψη για το ήθος που πρέπει να τους διακρίνει, κατ' αναλογία με το υποτιθέμενο αρχαιοελληνικό. Πρόκειται για το σημείο εκκίνησης μιας διαφορετικής προσέγγισης του ελληνικού χορού, ο οποίος καλείται πλέον να εξυπηρετήσει εθνικούς σκοπούς, μέσω της θεατροποιημένης προβολής του. Τότε έρχεται στην επιφάνεια ο περιηγητικό
Η Μάρα Χαρμαντά, από το 2002 που αποφοίτησε από το Τμήμα Δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εργάζεται ως δημοσιογράφος σε διάφορα μέσα με σχεδόν διαρκή παρουσία στην τηλεόραση. Ειδικεύτηκε ως Σύνδεσμος Επικοινωνίας και παρακολούθησε σεμινάρια ορθού λόγου, ορθοφωνίας, μορφοφωνολογίας, social media, new media και internet marketing.
Αρχικά ως ρεπόρτερ δελτίων ειδήσεων κι ενημερωτικών εκπομπών και στη συνέχεια ως αρχισυντάκτρια, υπεύθυνη καλεσμένων και παρουσιάστρια ενημερωτικών και ψυχαγωγικών εκπομπών υψηλής τηλεθέασης, συνεργάστηκε με πολλούς καταξιωμένους Έλληνες δημοσιογράφους σε κανάλια εθνικής εμβέλειας (Μega, Αlter, ΕΡΤ1, Εxtra3, Ε TV) και σε πολλά περιφερειακά κανάλια. Με ξένους δημοσιογράφους και παραγωγούς συνεργάστηκε στο πλαίσιο μετάδοσης και τηλεοπτικής παραγωγής αγώνων, παρουσίασης και δημιουργίας ντοκιμαντέρ.
Επίσης, υπήρξε ανταποκρίτρια ξένων κι ομογενειακών μέσων και υπεύθυνη Γραφείου Τύπου και Δ.Σ. εταιρίας με έδρα το Μόναχο. Στο ραδιόφωνο εργάστηκε ως παραγωγός καθημερινών εκπομπών. Έχει διοργανώσει και παρουσιάσει συναυλίες και πολιτιστικά δρώμενα με φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Το 2014 δημιούργησε την ιστοσελίδα www.sinapantima.gr. Γνωρίζει αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά. Η "Γυναικεία γραφή" είναι το πρώτο της βιβλίο.
