Η Άλκηστις του Ευριπίδη, παίχτηκε για πρώτη φορά στα μεγάλα Διονύσια το 438 π.Χ. Σε αυτή την τραγωδία εισάγει πλούσια στοιχεία κωμωδίας.
Η Ευριπίδεια Άλκηστις, σε ελεύθερη απόδοση αποτελεί κωμική διασκευή της τραγωδίας, σε μια προσπάθεια αναβίωσης της αρχαίας κωμικοτραγωδίας. Το κείμενο ακολουθεί τη δομή των αρχαίων προτύπων και τους κανόνες του Ευριπίδειου ύφους. Εισάγονται με σύγχρονο προσεγμένο λόγο προστιθέμενα στοιχεία σάτιρας, ώστε να υπάρχει μια ανάλυση της εσωτερικότητας του φανταστικού των αισθημάτων της Άλκηστις και των υπόλοιπων ηρώων που προκαλεί μια ανάλογη εμπειρία, στην οποία εμπλέκονται με ένταση το σώμα και ο ψυχισμός.
Ο ποιητικός λόγος, η ανάδειξη της ελληνικής γλώσσας με μορφή όμοια με αυτή της αττικής κωμωδίας και οι τεχνικές με τον τρόπο που εκφέρονται τα κωμικά στοιχεία μέσω της υποκριτικής απόδοσης, συμβάλλουν στο να πλησιάσουμε την πρωταρχική εμπειρία του αρχαίου θεάτρου στο σατυρικό δράμα.
Ο Ευρυπίδης (480-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, του Πρόδικου και του Πρωταγόρα, και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ., και από τότε δίδασκε τακτικά μέχρι τον θάνατό του. Άνθρωπος μάλλον εσωστρεφής και αυστηρός, δεν ευτύχησε στην προσωπική ζωή του. Κατά τα τελευταία χρόνια του εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία, προσκαλεσμένος από τον βασιλιά Αρχέλαο, και εκεί πέθανε.
Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεωτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.
