ΦΥΣΑΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Φυσάει στους έρημους δρόμους αδιαφορία.
Οι μέρες και οι ώρες αιμορραγούν.
Τα χρόνια κυλούν στη βιοπάλη,
ψάχνοντας σανίδα για να μην πνιγούν.
Χιλιάδες φώτα αναμμένα,
μα οι καρδιές ρημαγμένες
από τις σιωπές του φόβου δεν τολμούν.
Κούφιες οι πράξεις των ανθρώπων,
σ’ αυτούς τους αλλόκοτους καιρούς.
[...........]
Άσχημες ειδήσεις,
σίγασε η αγάπη στα στήθη.
Άσαρκα στόματα, δεν γελούν.
Ακυβέρνητο το σκοτάδι ψάχνει
του ονείρου το σεντόνι
να κρατηθεί.
Ανοίξτε τα παράθυρα του σκότους,
η λιακάδα να φανεί.
Πάρτε θέση, δώστε πάλι την πνοή.
Η αποκοιμισμένη συνείδηση
δεν έχει θέση σ’ αυτή τη ζωή.
