Η παρούσα μελέτη αναφέρεται σε δύο αιώνες απολίτιστους γεγονός το οποίο δεν είναι φυσικά ορθό διότι ο πολιτισμός ποτέ δεν αφανίζεται απλά μεταβάλλεται.
Οι άνθρωποι οι οποίοι διαβιούν μέσα σε αυτή τη κατάσταση υφίστανται πολλά τα οποία για κάποιους είναι θετικά και για έτερους είναι κατάρα. Η διάκριση του αρνητικού από το θετικό δεν είναι πάντα εύκολη, ακόμη και όταν πρόκειται περί των δεινών καθότι αυτά είναι δυνατόν να θεωρηθούν αναγκαία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ελάχιστοι άνθρωποι της αλήθειας τους οποίους δεν γνωρίζουμε συνήθως ή αν είναι γνωστοί πάλι δεν αναφέρεται η πραγματικότητα για αυτούς και κυρίως δεν είναι γνωστά τα υπό αυτών αναφερόμενα τα οποία δεν είναι σύμφωνα στο πνεύμα των εξουσιών ή του πολιτισμού που έχουν δημιουργήσει και το οποίο θεωρείται ιερό.
Πάνω στο πνεύμα αυτό όταν προκύπτει ότι δεν υπάρχει Ιερό και Όσιο, γίνεται η αναφορά περί ανυπαρξίας πολιτισμού.
Το εργαλείο με το οποίο εξετάζονται τα γεγονότα είναι η Ορθόδοξη αντίληψη η οποία και αυτή είναι άγνωστη, έτσι στην μελέτη γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί και πέρα από τους ηθικούς ανθρώπους που αναφέρονται, μείζον ενδιαφέρον έχει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
