Κάθε τόπος είναι οι άνθρωποι που τον κατοικούν στις μικρές και καθημερινές στιγμές τους, με τα μικρά ή μεγάλα όνειρά τους.
Κι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει η φωτογράφος Κατερίνα Ζωϊτοπούλου Μαυροκεφαλίδου. Στους ανθρώπους είναι το βλέμμα της, η ζωή τους με τα μικρά ή μεγάλα γεγονότα της αποτελεί τη διαρκής έμπνευσή της.
Στο νέο της φωτογραφικό άλμπουμ με τίτλο «Ανθρωποι και Τοπία» αιχμαλωτίζει τις στιγμές των ανθρώπων στους τόπους που ζουν μέσα από τη δική της ματιά. Ταξιδεύει στη Βόρεια Αφρική, στις Δαλματικές ακτές, στην Πράγα, στη Βουλγαρία, στο Παρίσι, στη Μασσαλία, στην Αλγερία, στο Μαρόκο, στην Τυνησία, στο Σεράγεβο, στο Μαυροβούνιο. Αλλά και στην Ελλάδα, Βόλος Καβάλα, Πλαταμώνας, Πρόχωμα.
Απαθανατίζει τα παιδιά στη Σαχάρα που πουλάνε τα πέτρινα ρόδα -το σύμβολο της ερήμου - που σχηματίστηκαν από κρυστάλλους στα υπόγεια νερά της ερήμου, τους νομάδες του Μαγκρέμπ, τα τοπία της Βρετάνης και της Βουλγαρίας, τους δρόμους της Πράγας… Και παντού παιδιά, παιδιά που παίζουν, που δουλεύουν, που καλωσορίζουν το αύριο κρατώντας σημαίες...
«Πάντα μού άρεσαν τα ταξίδια και με ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μου έβλεπα μακρινούς τόπους και γνώριζα πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους», λέει η ίδια. «Ο φωτογραφικός φακός απαθανατίζει μια στιγμή, ένα ενσταντανέ της ζωής και της καθημερινότητας των ανθρώπων. Η φωτογραφία δουλεύει με το στιγμιότυπο και την επικαιρότητα. Και το μήνυμα που θα ήθελα να περάσω είναι να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας και να χαιρόμαστε τα απλά πράγματα της ζωής».
Η Κατερίνα Ζωιτοπούλου - Μαυροκεφαλίδου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο. Κατόπιν πήγε στο Δυτικό Βερολίνο, όπου σπούδασε ηλεκτρολογία στο Πολυτεχνείο. Μετά το προδίπλωμα μεταγράφηκε στην Κρατική Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, απ' όπου αποφοίτησε το 1965.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην τηλεόραση του Δυτικού Βερολίνου και σε κινηματογραφικές παραγωγές σαν υπεύθυνος για το μοντάζ σε ταινίες ντοκιμαντέρ, μεγάλου μήκους και διαφημιστικά. Το 1978 προσλήφθηκε σαν ειδική σύμβουλος για το μοντάζ στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης προσπαθώντας να μεταδώσει στους μαθητές της, εκτός από τις τεχνικές γνώσεις και το αισθητικό κριτήριο στην εικόνα και στον ήχο. Ταυτόχρονα παρακολουθούσε στο πανεπιστήμιο ειδικά μαθήματα για την ιστορία, το δίκαιο και την κοινωνιολογία του κινηματογράφου. Την ίδια εποχή έγραφε άρθρα και ανταποκρίσεις σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και του Βόλου για τους Έλληνες μετανάστες, καλλιτεχνικά και πολιτιστικά θέματα, ταξιδιωτικές περιγραφές κ.ά.
Το 1983 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου είχε εργαστήριο επεξεργασίας κινηματογραφικών ταινιών (μοντάζ) και εργάστηκε σαν μοντέρ σε διάφορες εξωτερικές παραγωγές της κρατικής τηλεόρασης, των υπουργείων Πολιτισμού, Γεωργίας κλπ.
Με την επικράτηση του βίντεο στις τηλεοπτικές παραγωγές ασχολείται με μεταφράσεις κλασικών έργων της γερμανικής λογοτεχνίας, την επιμέλεια εκδόσεων και τη συγγραφή σεναρίων.
